به گزارش مارین‌پرس، یکی از مهمترین راه‌ها و بستر‌های زیر ساخت شبکه ارتباطات جهانی کابل‌های زیر دریایی می‌باشند و با توجه به اینکه حجم زیادی از سطح کره زمین را دریاها، اقیانوس‌ها و مرز‌های آبی تشکیل می‌دهند استفاده از این گونه کابل‌ها بسیار مهم و اجتناب ناپذیر است، از طرفی دیگر دسترسی دشوار و هزینه‌های هنگفت تعمیرات متخصصین این صنعت را بر آن داشته تا تحت هیچ عنوان کیفیت را فدای حاشیه‌ها از جمله قیمت خرید کابل نکنند.
کابل ارتباطی زیردریایی، کابلی مستقر در بستر دریا و میان دو ایستگاه زمینی است که انتقال سیگنال‌های مخابراتی را در امتداد اقیانوس ممکن می‌سازد. اولین کابل‌های ارتباطی زیردریایی در دهه ۱۸۵۰ برای انتقال ترافیک تلگراف ساخته و نصب شدند. نسل‌های بعدی کابل، برای انتقال ترافیک تلفن و سپس انتقال داده نصب شدند. کابل‌های مدرن از فناوری فیبر نوری برای انتقال داده‌های دیجیتال استفاده می‌کنند که شامل: تلفن، اینترنت و ترافیک داده‌های خصوصی است.
کابل‌های مدرن معمولاً حدود ۱ اینچ (۲۵ میلی‌متر) قطر دارند و حدود ۲٫۵ تن در هر مایل (۱٫۴ تن در هر کیلومتر) وزن دارند و بیشتر در بخش‌های عمیق دریایی در نزدیکی ساحل اجرا می‌شوند.کابل‌های زیردریایی تمام قاره‌های جهان به جز جنوبگان را متصل می‌کردند، زمانی که جاوه در سال ۱۸۷۱ به داروین (استرالیا) متصل شد، در سال ۱۸۷۲ با اتصال از طریق خط تلگراف زمینی استرالیا به آدلاید در جنوب استرالیا و از آنجا به دیگر نقاط استرالیا متصل شد.
امروزه کابل‌های زیر دریایی روز به روز در حال تکامل هستند و این کابل‌ها با ساختمان‌های متنوع به شرح زیر ساخته و بهره برداری می‌شوند:
۱- کابل فیبر نوری (جهت انتقال سیگنال‌های مخابراتی)
۲- کابل قدرت (جهت انتقال نیرو)
۳- کابل میکس (Cable systems یا Mix Cable) جهت انتقال همزمان سیگنال‌های مخابراتی و انتقال نیرو
خصوصیات کابل‌های زیر دریا
این کابل‌ها بایستی خصوصیات زیر را همواره داشته باشند:
۱- مقاومت بسیار بسیار بالا در برابر نفوذ پذیری در مقابل آب و فشار بالای اعمال دریا
۲- مقاومت بسیار بسیار بالا در برابر موادشیمیای، حلال‌ها و مشتقات نفتی
۳- مقاومت بسیار بالا در برابر کشش‌های طولی
۴- مقاومت بسیار بالا در برابر ضربات مکانیکی
۵- مقاومت بسیار بالا در برابر جوندگان دریایی همچون کوسه‌ها
از دیگر خصوصیات این کابل‌ها به طول یک تکه و بدون استفاده از مفصل آن‌ها می‌توان نام برد. همچنین گاهاً با توجه به حساسیت این کابل‌ها آن‌ها را با دو یا حتی سه لایه آرمور (محافظ مکانیکی) تولید می‌نمایند.