به گزارش مارینپرس در معرفی این کتاب آمده است: در حفاري چاههای نفت یا گاز در دریا از سکوهای شناور و یا سکوهایی که قابلیت استقرار در بستر دریا را دارند، استفاده میشود. سازه اصلی چنین سکویی باید قابلیت انجام همۀ فعالیتهاي کارگاه عملیاتی چاه نفت و گاز در خشکی را داشته باشد.
همچنین، به دلیل دوري از ساحل، خدماتی که هنگام نیاز فقط در ساحل امکان انجام آن وجود دارد، باید به صورت دائمی در روي عرشه موجود باشند. اصطلاح خودبالابر (جکآپ) نشاندهندة ساختار یک سازه با وزن چند هزار تنی و توانایی جابه جایی عمودي در حدود چند متر است که این جابهجایی در بالاي سطح آب صورت میگیرد و این اجازه را به سازههایي با وزن بالغ بر 20000 تن میدهد تا بتواند حتی در آبهایی با عمق بیشتر از یکصد متر حفاري کند.
امروزه به لطف پیشرفت صنعت حفاري، برخی از سکوهاي خودبالابر میتوانند در محیطهاي خشن و سخت دریایی، و با وجود موجهایی به ارتفاع 25 متر و بادهایی با سرعت 185 کیلومتر بر ساعت و تا اعماق آب 150 متر حفاري کنند.
مخاطبان اصلی این کتاب، شرکتهای شاغل در بخش نفت و گاز، ناظران و مهندسان حفاری، دانشجویان و دانشآموختگان رشتههای انرژیهای تجدیدپذیر، مهندسی نفت و همۀ علاقهمندان به صنعت فراساحلی هستند که با مطالبی همچون انواع سکوهای خودبالابر، اجزای تشکیلدهنده، شرایط عملیاتی، شرکتهای سازنده و مدلهای ارائهشدۀ آنها آشنا میشوند.