امارات را می‌توان در یک عبارت به‌صورت «بهشت طراحان معماری دنیا» توصیف کرد. این کشور به محلی برای اجراکردن غیرقابل باورترین ایده‌های طراحی مهندسی تبدیل شده است. محیرالعقول‌ترین ساختمان‌‌ها و پروژه‌‌های مهندسی در این سرزمین به وجود آمده و امارت دوبی را از یک شهر بیابانی و غیرقابل تحمل به مرکز گردشگری دنیا تبدیل کرده است.
تحولات بزرگ از زمانی آغاز شد که حاکم دوبی تصمیم گرفت، پول نفت را به جای صرف در امور روزمره و جاری کشور یا ذخیره در بانک‌های سوئیس، در امور زیربنایی و ساخت سازه‌‌های عجیب و منحصربه‌فرد مهندسی، با هدف جذب گردشگر خارجی تبدیل کند. اگر بخواهیم کل سازه‌‌های مهندسی معروف، خارق‌العاده و زیبای دوبی را معرفی و تشریح کنیم، شاید نیاز به یک گزارش هزار صفحه‌ای باشد، ولی در این‌جا به برخی از مهم‌ترین‌‌ها اشاره می‌‌شود.
امارات متحده‌ی عربی، از هفت شیخ‌نشین کوچک به نام‌های «ابوظبی»، «دوبی»، «شارجه»، «عجمان»، «فجیره»، «راس‌الخیمه» و «ام‌القوین» تشکیل شده که پایتخت آن ابوظبی است. بدین ترتیب مرکز تجارت و گردشگری این کشور (دوبی) از پایتخت سیاسی آن جداست. این امارت‌ها بعد از استقلال از بریتانیا ـــ در دوم دسامبر ۱۹۷۱ میلادی ـــ شکل گرفتند. مساحت این کشور ۸۳ هزار و ۶۰۰ کیلومتر مربع (معادل پنج درصد مساحت ایران) است که از این لحاظ در رده‌ی ۱۱۵ دنیا قرار می‌گیرد. همچنین حدود ۱۰ میلیون نفر جمعیت دارد که تقریبا یک‌سوم آن اماراتیِ اصیل و دوسوم آن مهاجر و کارگر از سایر کشورها هستند.