مرین‌پرس
رضا محمد علی بیگی* :
ارزیابی کم و کیف سیلابس های دروس مهندسی دریا در 2 گرایش کشتی سازی و مکانیک کشتی در مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا و نیز ارزیابی نحوه تدریس و کم و کیف برگزاری کارگاه ها و آزمایشگاه های مرتبط در دانشکده ها یا دانشگاه های دریایی ایران بعلاوه ارزیابی رضایتمندی دانشجویان از تحصیل در این رشته ها و نیز سنجش کم و کیف عناوین و محتوای پایان نامه ها، توسط کار گروهی مستقل و خبره برای بازه های زمانی ۲ ساله، و اطلاع رسانی عمومی از نتایج این ارزیابی ها در قالب تهیه و انتشار گزارش هایی شفاف و جامع، یکی از نیازهای اساسی برای توسعه صنعت دریایی کشور بوده و خواهد بود.
چرا که مدرسان، مسئولان، کارکنان و دانشجویان این دانشکده ها یا دانشگاه ها، بخشی از ذینفعان صنعت دریایی کشور به شمار می آیند و نقش و وظیفه مهمی را در توسعه این صنعت داشته و خواهند داشت. نقش و وظیفه ای که می بایست در تمامی سیاست ها و برنامه های توسعه ای مربوط به این صنعت در گستره ملی و بین المللی به آن توجه داشت.
بنابراین آگاهی از وضعیت موجود این دانشگاه ها از منظر پنج مورد ذکر شده در پارگراف ابتدایی در قالب گزارشی جامع و دقیق و انتشار عمومی آن، سبب خواهد شد تا:
۱- توجه و اشتیاق به این رشته ها بین دانش آموزان بیشتر گردد و آگاهی مردم سراسر کشور از پتانسیل های موجود این صنعت فزونی یابد.
۲- هم افزایی بین اعضا جامعه دریایی کشور به منظور بازبینی و اصلاح رویه ها، روش های تدریس، شاخص های انتخاب مدرسان، عناوین رشته ها و سیلابس ها شکل بگیرد که این مهم خود از پیش نیازهای تقویت ارتباط دانشگاه و صنعت و بالطبع توسعه این صنعت است.
۳- تقویت ارتباط بین دانشگاه و صنعت از طریق انتقال دانش موجود در صنعت به دانشجویان را شاهد باشیم، به این معنا که مدرسانی نیز از دل صنعت وارد دانشگاه ها یا دانشکده های دریایی شوند و نه اینکه فقط مدرسین در قالب طرح هایی وارد صنعت شوند.
۴- مدرسان و مسئولان فعلی دانشکده ها با نگاهی واقع بینانه، سیاست گذاری و برنامه ریزی نمایند.
۵- عناوین و محتوای پایان نامه ها در راستای رفع دغدغه های ذینفعان شاغل در صنعت تهیه شود.
۶- هم افزایی و مشارکت در خصوص تدوین طرح راهبردی برای بازه های زمانی چهار ساله بین مدرسان دانشکده های دریایی و دیگر ذینفعان را برای نظام آموزشی شاهد باشیم.
۷- نهاد سازی های هوشمندانه توسط بخش خصوصی واقعی به منظور افزایش مهارت و دانش فارغ التحصیلان تا پیش از ورود به بازار کار شکل بگیرد، نهادها و مراکزی که نه تنها حلقه اتصال بین مراکز آکادمیک و صنعت یا بازار خواهند بود بلکه در قالب برگزاری دوره های آموزشی در حین خدمت دانش پایه، نقش مهمی را در توسعه و اشتغالزایی دانش آموختگان جدید خواهند داشت.
در پایان باید گفت؛ ادامه روند کنونی به نفع هیچ یک از ذینفعان صنعت دریایی ایران نیست از جمله دانشجویان و مدرسیان دانشکده ها و دانشگاه های دریایی.
* کارشناس دریایی