ضمن سپاس از اقدام هوشمندانه و به جای وزیر محترم امور خارجه دولت دوازدهم در خصوص ثبت اسناد شش سال بد عهدی غرب در اجرای برجام (در قالب تهیه یک نامه و چندین پیوست) در دبیرخانه این سازمان بین‌المللی و نیز تشکر بابت انتشار عمومی نامه ایشان به دبیرکل ملل متحد، ضروری دانستم تا پیشنهادی را طبق ذیل از طریق انتشار آن در رسانه های دریایی به اطلاع ایشان برسانم.
جناب آقای محمد جواد ظریف
وزیر محترم امورخارجه دولت دوازدهم
با سلام
در آغاز بعنوان یک شهروند ایرانی از اقدامات جنابعالی بعنوان وزیر امور خارجه کشور جمهوری اسلامی ایران در راستای صیانت از برجام حتی پس از خروج غیرقانونی دولت ایالات متحده آمریکا از این توافق، سپاسگزارم. به اعتقاد بنده، هدف اصلی جنابعالی از نوشتن نامه به دبیرکل ملل متحد، آگاهی یافتن مردم سراسر کره خاکی به ویژه مردم ایران و منطقه از اقدامات شخص جنابعالی یا مجموعه وزارت امورخارجه ایران در برابر بدعهدی های غرب در اجرای برجام و نیز عدم توجه ایشان به مفاد قطعنامه 2231 شورای امنیت ملل متحد طی شش سال گذشته بوده است. بدعهدی هایی که تصور نمی شد دولت آمریکا و کشورهای اروپایی در قبال اجرای کامل تعهدات ذیل برجام توسط ایران و راستی آزمایی تمامی آنها توسط آژانس بین المللی انرژی اتمی از خودشان بروز دهند.
در بخش هایی از پیوست های نامه، در خصوص رفع محدودیت های اعمال شده بر صنعت حمل و نقل ایران از جمله صنعت حمل و نقل دریایی (کشتیرانی و بیمه) در قالب تاکید اعضا برجام بر تعهدات شان با حسن نیت و در یک فضای سازنده در این مورد، اشاره شده است. پس بهتر دیدم بعنوان یک پژوهشگر حوزه حمل و نقل دریایی، پیشنهادی را به آن جناب ارائه دهم.
ارتقا آگاهی مردم سراسر کره زمین به ویژه مسئولین کشورهای عضو ملل متحد از بدعهدی ها و چشم پوشی های دولت آمریکا بهمراه سه کشور آلمان، انگلیس و فرانسه نسبت به تعهدات پذیرفته شده شان ذیل برجام اقدامی بسیار نکو، اثربخش و ماندگار است. نه تنها برای نسل حاضر بشر بلکه برای نسل آینده هم مفید و آموزنده خواهد بود. انتشار عمومی نامه جنابعالی به دبیرکل ملل متحد نشان داد که وزیر امور خارجه ایران به ظرفیت های نهفته و ارزشمند موجود در اذهان مردمی کاملا واقف است. مردمی که از میان آنها تعدادی در انجمن ها، اتاق های بازرگانی، اتحادیه ها و سازمان های غیر دولتی مردم نهاد، مشغول فعالیت می باشند و اثرگذاری فوق العاده ای در فرایند تصمیم گیری دولت ها و سازمان ها و موسسات بین المللی و منطقه ای دارند. فلذا پیشنهاد میکنم نامه دیگری تنظیم و برای ثبت در تاریخ بشریت به دبیرکل ملل متحد ارسال فرمائید. نامه ای که در پیوست آن نه فقط اشاره ای شود به اعمال محدودیت برای یک شهروند ایرانی جهت حضور در نمایشگاه غذای پاریس توسط مسئولین نمایشگاه به دلیل ترس از مجازات توسط دولت آمریکا، بلکه در قالب پیوست هایی اشاره شود به:
1- اقدامات انجام گرفته توسط دیگر دستگاه های دولتی (با محوریت پیشگیری و مقابله با بدعهدی ها و چشم پوشی غربی ها و هم پیمانان ایشان از توافق نامه ها و قوانین و مقررات بین المللی مصوب و لازم الاجرا) که به نمایندگی از دولت جمهوری اسلامی ایران در سازمان ها، کنفرانس ها و برنامه های بین المللی، از جمله سازمان بین المللی دریایی، سازمان بین المللی کار، سازمان بین المللی هوانوردی غیر نظامی، سازمان توسعه صنعتی ملل متحد، سازمان تجارت جهانی، برنامه محیط زیست ملل متحد، موسسه آموزش و تحقیق ملل متحد، کنفرانس توسعه و تجارت ملل متحد، سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد، توافقنامه پاریس و … عضویت دارند و دارای نماینده می باشند.
2- اقدامات انجام شده توسط انجمن ها، اتحادیه ها و تشکل های غیر دولتی ایرانی در قبال بدعهدی ها و تناقض گویی های غربی ها در اجرای تعهدات برجام از طریق افزایش آگاهی اعضا نهادهای متناضر در کشورهای غربی در قالب اقداماتی هوشمندانه و اثرگذار .
