تطابق با قوانین کاهش تولید گازهای گلخانه ای در صنعت کشتیرانی، هزینه های مضاعفی را برای شرکت های کشتیرانی به همراه دارد.
صنعت کشتیرانی که حدود 90 درصد تجارت جهانی را شامل شده و تقریباً 3 درصد از انتشار CO2 جهان را به خود اختصاص می دهد، تحت فشار فزاینده ای از سوی طرفداران محیط زیست برای ارائه اقدامات دقیق تر برای کاهش میزان آلاینده ها است.
سازمان بین المللی دریانوردی (آیمو) گفته است که در اقدامات کوتاه مدت در زمینه کاهش گازهای گلخانه ای در دو سال گذشته پیشرفت داشته است. در سال 2021 پیشرفت قابل توجهی در زمینه مبارزه با تغییرات آب و هوایی از جمله مقررات جدید برای بهبود بهره وری انرژی ناوگان جهانی حاصل شده است و در سال آینده توسعه یک استراتژی جدید نهایی خواهد شد.
علاوه بر این، پیشنهاد ارائه شده در IMO برای ایجاد یک صندوق تحقیق و توسعه 5 میلیارد دلاری برای یافتن فناوری مناسب برای دستیابی به اهداف سبز هنوز در دست بررسی است.
حال این مساله مطرح می شود که تاکید بر چالش های پیش رو بر کشورهای درحال توسعه و توسعه نیافته تاثیر خواهد داشت.
علی حیدر زیدی، وزیر امور دریایی فدرال پاکستان، در این خصوص گفت: در حالی که این کشور میزان تولید کربن بالایی ندارد، تغییرات آب و هوایی و مقررات جدید فشار مالی بالایی را به صنعت کشتیرانی این کشور وارد کرده است.
وی با اشاره به صندوق تحقیق و توسعه به رویترز گفت: کشورهای در حال توسعه نمی توانند برای نوع زیرساخت های مورد نیاز هزینه کنند، بنابراین، کشورهای توسعه یافته باید از این روند در IMO حمایت کنند.
تامین مالی مسیر پیش رو یکی از موانع اصلی است. بر اساس برآورد تحلیلگران، صنعت حمل و نقل برای دستیابی به انتشار صفر گازهای گلخانه ای تا سال 2050 به 2.4 تریلیون دلار منابع مالی نیاز دارد.
محاسبات مالی و میزان عرضه و تقاضا نشان می‌دهد که برای رسیدن به اهداف سبز صنعت کشتیرانی، نرخ‌های حمل و نقل بالاتر می‌رود و صنعت کشتیرانی باید برای تامین مالی اقدامات کاهش گازهای گلخانه ای، سرمایه بیشتری داشته باشد.
