هر سازمان یا نهاد اقتصادی که ایجاد می‌شود باید دارای منابع پایدار درآمدی باشد تا بتواند به اهداف مدنظر خود دست یابد. با توجه به اینکه مناطق آزاد در ایران به‌صورت سازمان‌های درآمد – هزینه‌ای اداره می‌شوند، بخش عمده‌ای از درآمد آنها توسط عوارض دریافتی از واردات، فروش زمین و واردات خودرو تامین می‌شود. چرخه معیوب این روند به آنجا برمی‌گردد که اهداف چندگانه و متعددی برای مناطق آزاد در ایران تعریف شده است.

بانکرینگ، صنعتی است که با تامین سوخت مورد نیاز شناورهای مختلف و همچنین آب، غذا و قطعات مورد نیاز آن شناورها هم می ‎ تواند حجم بالایی ارزآوری برای کشور داشته باشد و هم جایگاه سیاسی و اقتصادی کشور را ارتقاء دهد. این صنعت پتانسیل آن را دارد که رتبه اعتباری بنادر و سواحل هر کشوری را افزایش دهد و از همه مهم ‎ تر امنیت انرژی را برای کشور به ارمغان آورد. با وجود همه این مزایا، ایران هنوز نتوانسته است جایگاه خود را در صنعت بانکرینگ در بین کشورهای دیگر باز کند.