در چهار دهه گذشته ستون فقرات و بخش مهمی از ناوگان نیروی دریایی ایران به قایقهای تندرو اختصاص یافته است. این قایقها علیرغم داشتن سرعتهای بالا، دارای خواص دریامانی (حرکات در امواج) بسیار ضعیفی هستند بهگونه ای که شدت زیاد حرکات باعث افت شدید سرعت آنها میشود.