به گزارش مانا، این همگرایی باعث شده تا ایجاد خطوط راه آهن جدید، توسعه پایانه‌های بار و احیای کریدور حمل و نقل بین المللی شمال-جنوب در دستور کار دو طرف قرار بگیرد.
به نظر می‌رسد حل مناقشه قره باغ، صرف نظر از اینکه چقدر می تواند برای ارامنه آسیب زا باشد، به ثبات بیشتر روابط جمهوری آذربایجان و ایران می انجامد چرا‌که اکنون متعهد به توسعه زیرساخت های حمل و نقل و شکل‌دهی کریدور مشترک در چارچوب دالان ترانزیتی بین المللی شمال – جنوب هستند.
مهرداد بذرپاش وزیر راه و شهرسازی در اوایل ماه اکتبر با شاهین مصطفی اف معاون نخست وزیر جمهوری آذربایجان دیدار کرد و آنها بر سرمایه گذاری هایی تاکید کردند که می تواند چشم انداز حمل و نقل منطقه قفقاز و کریدور شمال – جنوب را از جمله برای روسیه و هند تغییر دهد.
به طور خاص، دو کشور طرح هایی را برای احداث زیرساخت‌های جاده ای و ریلی که جمهوری آذربایجان را از طریق ایران به منطقه خودمختار نخجوان متصل می کند، اعلام کردند.
این پروژه شامل ساخت یک پل مرزی جاده‌ای (که انتظار می رود تا دو ماه دیگر به بهره برداری برسد) و همچنین ساخت یک پل ریلی است که نخجوان را به زیرساخت‌های راه آهن ایران متصل خواهد کرد و از آنجا خط جدیدی برای اتصال نخجوان به سرزمین اصلی جمهوری آذربایجان ساخته خواهد شد.
این پروژه به مسیری جایگزین برای کریدور زنگزور (که از سرزمین اصلی جمهوری آذربایجان، ارمنستان و نخجوان میگذرد و در حال حاضر با توجه به اختلافات ژئوپلیتیکی بین ارمنستان و آذربایجان، توسعه آن غیرممکن است) شناخته می‌شود، تبدیل می گردد.
علاوه بر این، دو طرف در مورد ساخت پایانه بار آستارا که نقطه مرزی بین ایران و جمهوری آذربایجان در سواحل دریای خزر است، گفتگو کردند.
انتظار می‌رود این ترمینال جابه‌جایی سالانه پنج میلیون تن بار را تسهیل کند و به مرکزی برای تردد بار از طریق کریدور شمال – جنوب که INSTC هم نامیده می شود، تبدیل گردد.
بذرپاش و مصطفی اف در جریان گفتگوی خود تاکید کردند که تمام تلاش خود را برای تکمیل ساخت ترمینال مذکور در اسرع وقت انجام خواهند داد.
با این وجود، ساخت پایانه آستارا بدون خط ریل کاربردی که از مرز تا داخل ایران و بنادر جنوبی آن امتداد دارد، جای سوال دارد.
ایران و روسیه در ماه می سال گذشته توافق کردند که ساخت راه آهن رشت – آستارا، حلقه مفقوده حیاتی برای کریدور شمال-جنوب، تا حدی توسط روسیه تأمین شود.
اینکه روسیه تا چه میزان در سطح فنی و اجرایی با ارائه مصالح، پرسنل و دانش کمک خواهد کرد، مشخص نیست. با این حال، بدون هیچ چارچوب زمانی مشخص، گامی اساسی در رفع شکاف‌های زیرساختی کریدور شمال جنوب محسوب می شود.
این احتمال وجود دارد که توسعه ترمینال، اگر قبل از احداث خط رشت – آستارا آغاز شود، توسعه خط ریلی را نیز تسهیل کند و بالعکس. هر چیزی که اول اتفاق بیفتد مطمئنا مکمل دیگری خواهد بود.
منبع:https://www.railfreight.com/corridors/2023/10/10/azerbaijan-iran-bridge-interests-and-infrastructure-on-the-benefit-of-instc/
