به گزارش مرین‌پرس، با افزایش تعداد کشتی ها در اقیانوس ها به واسطه سیاست های تجاری باز بین کشورها، موارد غرق شدن کشتی ها نیز افزایش داشته اند. انجام عملیات نجات برای کشتی در حال غرق می تواند با توجه به محدوده و موقعیت آن از نظر لجستیکی به روندی پیچیده تبدیل شده و برای نیروی انسانی خطرناک باشد. این جایی است که ربات های نجات زیرآبی مانند “نهنگ ناجی” (Saver Whale) وارد عمل می شوند.
نهنگ ناجی یک طرح مفهومی ایده آل از یک درون زیرآبی است که طراحی آن بر مبنای دسترسی به جاهایی که تیم نجات انسانی نمی تواند یا نباید برود، انجام شده است. بسیاری از موارد عملیات نجات در اعماق آب در موقعیتی چالش برانگیز و خطرناک انجام می شوند. این در شرایطی است که درون های نجات دریایی مانند نهنگ ناجی بدون ایجاد خطر جانی می توانند به آب های عمیق رفته و به عنوان وسیله ای برای ارسال دارو یا تجهیزات برای افراد به دام افتاده عمل کنند.
نهنگ ناجی برای تشخیص به دوربین ها، سونار، و رادار و برای برقرار ارتباط به یک سیستم رادیویی مجهز شده است و امکان فرو انداختن آن از یک بالگرد بر فراز آب وجود دارد. این در مواردی که آب های خروشان اقیانوس امکان ارسال تیم نجات انسانی در دریا را پرخطر می سازد، مفید خواهد بود.
این درون زیرآبی پس از تشخیص یک بازمانده پیامی را برای تیم نجات ارسال کرده و درخواست کمک می کند. افزون بر درخواست پشتیبانی و ارسال موقعیت مکانی، این ربات نجات زیرآبی می تواند به جلیقه نجات، طناب، و دیگر تجهیزات کمک های اولیه مجهز شود.
همچنین، نهنگ ناجی می تواند یک تور را روی جسد شلیک کرده و موقعیت آن را ثابت کند تا به واسطه جریان آب گم نشود. نهنگ ناجی با توجه به قابلیت حمل بار و رویکرد سازمان یافته‌تر می تواند گزینه ای خوب برای عملیات نجات در پهنه های وسیع آبی باشد.
