به گزارش پایگاه خبری گفتمان دریا، و به نقل از یورونیوز؛ دریاسالار آنگوس تاپشی، معاون نیروی دریایی کانادا، گفته است هرچند ناوگان‌های دریایی همیشه به کشتی‌ها و زیردریایی‌های رزمی بزرگ نیاز دارند با این حال متحدان کانادا از جمله ایالات متحده شروع به آزمایش شناورهای بدون سرنشین (شهپاد) کرده‌اند.
نیروی دریایی ایالات متحده در چند سال گذشته در حال آزمایش و توسعه چنین شناورهایی بوده و توانسته آنها را در اندازه‌های مختلف در قالب یک اسکادران در اقیانوس آرام سازماندهی کند. انتظار می‌رود دومین واحد از این شناورها، که در کنار کشتی‌های جنگی سنتی عمل کنند، در این ماه تشکیل شود.
اسکادران شناورهای بدون سرنشین به طور غیررسمی «ناوگان اشباح» نامیده می‌شوند. آقای تاپشی میگوید نیروی دریایی کانادا باید بین کشتی‌های با خدمه و شناورهای بدون سرنشین خود تعادلی ایجاد کند، هرچند هنوز به طور دقیق مشخص نشده که از هر بخش چه میزان احتیاج است.
وی گفت برنامه‌ریزان نیروی دریایی کانادا که مطالعه ترکیب ناوگان جدید را انجام می‌دهند این را در نظر می‌گیرند که با توجه به توانایی‌های موجود، بهترین حالت برای تقویت توان دفاعی دریایی چه خواهد بود؟
مقامات نظامی کانادا اعلام کرده‌اند که عملکرد قایق‌های بی‌سرنشین تندرو و مملو از مواد منفجره اوکراین در حمله گهگاه به ناوگان روسیه در دریای سیاه را در دست بررسی دارند. آنها همچنین میگوید برای خریدهای آتی کشتی‌های بزرگ‌تر مانند مین‌روب ۱۴۵ تنی موسوم به «شکارچی دریا» (Sea Hunter) متعلق به نیروی دریایی ایالات متحده را زیر نظر خواهد داشت.
این کشتی با هدایت رایانه‌ای خود می‌تواند بدون خدمه انسانی و تنها با بهره‌گیری از هدایت نوری و رادار به گشت‌زنی بپردازد.
علاوه بر کانادا استرالیا نیز به تازگی اعلام کرده است که شناورهای بدون سرنشین نیروی دریایی خود را افزایش خواهد داد.
طرح تقویت ناوگان استرالیا شامل ۲۰ ناوشکن و ناوچه بدون سرنشین و شش کشتی سطحی بزرگ (LOSV) با سرنشین است که می‌توانند با خدمه و همینطور به طور مستقل همچون پهپاد‌ها عمل کنند.
ایالات متحده نیز در توسعه ناوگان ترکیبی خود در سال‌های اخیر پیشرفت زیادی کرده است. بنابه گزارش‌ها نیروی دریایی آمریکا از کنگره کشور درخواست مجوز برای گسترش ناوگان خود از ۲۹۹ کشتی با خدمه فعلی به ۳۸۱ کشتی تا سال ۲۰۵۰ کرده است.
طبق این طرح همچنین قرار است کل ناوگان ایالات متحده با ۱۵۰ کشتی بدون سرنشین و شناورهای سطحی و زیر آبی تقویت شود.
مارک میلنر، مورخ نیروی دریایی از دانشگاه نیوبرانزویک کانادا، در این باره میگوید: «آنچه در دهه گذشته اتفاق افتاده است، به ویژه با گسترش سامانه‌های موشکی مستقر در ساحل مانند حوثی‌ها و همینطور سامانه‌های پهپادی، کنترل آب‌های ساحلی برای نیروی‌های دریایی دشوارتر شده است.»
او با بیان اینکه در حال حاضر تهدیدهایی که ناوگان دریایی متعارف در آب های ساحلی با آن روبرو هستند قابل کنترل است، نسبت به آینده هشدار داد و گفت: «خطر در آب‌های ساحلی در طول قرن بیست و یکم افزایش یافته است. این خطرها عمدتاً ناشی از سیستم‌های موشکی ارزان‌قیمت زمینی، و این ترس فزاینده است که این سیستم‌ها می‌توانند بر سامانه‌های دفاعی کشتی‌های منفرد در دریا غلبه کنند.»
انتهای پیام/
بازنشر مرین‌پرس به نقل از گفتمان دریا
