به گزارش مانا، حالا دو مورخ دریایی، بِرِندون بیلود و باب جیک، بقایای این کشتی ۱۴۰ فوتی را که به گفته‌ی آن‌ها «به طور فوق‌العاده‌ای دست‌نخورده مانده»، پیدا کرده‌اند.
بیلود به نیویورک تایمز می‌گوید: «ما شگفت‌زده شدیم از این که دیدیم نه‌تنها اتاقک روی عرشه هنوز روی کشتی بود، بلکه هنوز هم تمام کابینت‌ها با تمام ظروف روی هم چیده شده بود و تمام وسایل خدمه در آن وجود داشت. واقعاً شبیه یک کشتی درون بطری بود؛ مثل یک کپسول زمان».
این یافته، دستاورد دو سال جستجو است. جو هرناندز می‌نویسد: «در طول این دو سال، بیلود ده‌ها مقاله خبری تاریخی در مورد ترینیداد جمع‌آوری کرد، خطوط کشتیرانی را مطالعه کرد و تصویری از قایق پیدا کرد که قبلاً دیده نشده بود.»
این دو فکر می‌کردند تمام شرایط برای کشف کشتی را مهیا کرده‌اند و این فکر کاملا درست بود. خدمه توصیف خوبی از محل سقوط کشتی ارائه کرده بودند. گفته می‌شد که این کشتی به آرامی غرق شده است و بنابراین می‌شد حدس زد که احتمالاً بخش زیادی از آن سالم و دست‌نخورده باقی مانده است.
ماه جولای جک و بیلود با استفاده از سونار (ردیاب آوایی)، بالاخره چیزی را که به دنبالش بودند، پیدا کردند. آن‌ها با کمک تامارا تامسِن، باستان‌شناس زیرآبی انجمن تاریخی ویسکانسین، ابعاد لاشه‌ای را که شناسایی کرده بودند، اندازه‌گیری کردند. این ابعاد با ترینیداد مطابقت داشت.
این کشتی در زمان خود، یکی از کشتی‌هایی بود که از آن برای تجارت غلات بین دریاچه‌ای استفاده می‌شد. این کشتی زغال‌سنگ یا آهن را از نیویورک به شیکاگو و میلواکی می‌برد، سپس با گندم ویسکانسین باز می‌گشت که در نهایت به شهرهای بزرگ ساحل شرقی حمل می‌شد. تجارت بسیار پرسودی بود و صدها سفر ترینیداد صاحبان کشتی را ثروتمند کرده بود.
بیلود به تایمز می‌گوید: «بسیاری از این کشتی‌های دو دکله برای یک چیز ساخته شدند و آن میلیونر شدن بود.» صاحبان ترینیداد به رغم ثروتشان، در نگهداری از کشتی کوتاهی کردند. سوابق بیمه نشان می‌دهد از ترینیداد کمتر از حد عادی مراقبت شده است.
این کشتی با وجود نشتی‌هایی که داشت چندین سال شناور ماند. اما ۱۱ مه ۱۸۸۱میلادی، پر از آب شد و شروع به غرق شدن کرد و در نهایت در محل استراحت نهایی خود، تقریباً ۳۰۰ فوت زیر سطح آرام گرفت. کاپیتان و خدمه در یک قایق کوچک فرار کردند و تقریباً هشت ساعت در هوای سرد پارو زدند تا به ساحل رسیدند. آن‌ها زنده ماندند اما سگ کشتی که وقتی کشتی شروع به غرق شدن کرد کنار اجاق گاز خوابیده بود، چندان خوش‌شانس نبود.
از آن زمان، کشتی کف دریاچه باقی مانده است. بیلود و جک مکان دقیق آن را اعلام نکرده‌اند، اگرچه قصد دارند در نهایت این کار را انجام دهند. آن‌ها نخست اطمینان حاصل می‌کنند کشتی کاملاً مستند شده است و آن را برای درج در فهرست ملی اماکن تاریخی معرفی می‌کنند. تا آن زمان، مردم می‌توانند از طریق مدل فتوگرامتری سه بعدی که توسط تامسن و زک ویتراک غواص ایجاد شده، لاشه دست‌نخورده کشتی را ببینند.
بیلود به تایمز می‌گوید: «این تنها کشتی‌ای نیست که در آب‌های ویسکانسین وضعیت بسیار خوبی دارد، اما می‌توانم بگویم بین دو سه کشتی برتر است.»
