گروه اقتصاداقیانوسی – امید اسماعیلی – کارخانه حذف دی اکسید کربن(به نام اکوتیک) که در حال ساخت در سنگاپور است که به دنبال بالفعل کردن کربن آبی نیروی پنهان طبیعت است ، برای دیدن این کارخانه باید از جنگل‌های حرا ویتنام به باتلاق‌های نمکی فرانسه گذشت تا یک متحد قدرتمند جدید را در نبرد برای کند کردن تغییرات اقلیمی بررسی کنیم.
به گزارش روزنامه دریایی سرآمد، در بخش خاصی از جبهه اقیانوس در غرب سنگاپور، یک استارت‌آپ در حال ساخت کارخانه‌ای است تا دی‌اکسید کربن موجود در هوا و آب دریا را به مواد مشابه صدف‌های دریا تبدیل کند، در این فرآیندکه هیدروژن «سبز» نیز تولید می‌شود، هیدروژن سبز سوخت پاکی است که بسیار مورد ادعا قرار گرفته است.
به گفته اکوتیک، استارت آپی که از دانشگاه کالیفرنیا خارج شده است، مجموعه ای از ساختمان‌های کم شیب که در (تواس) شروع به شکل گیری کرده اند پس از تکمیل در اواخر امسال به «بزرگترین» کارخانه حذف دی اکسید کربن وابسته به اقیانوس در جهان تبدیل خواهند شد. این ساختمان‌ها در لس آنجلس قرار دارند.
ایده و روش کار این پروژه این است که این گیاه آب را از اقیانوس بیرون بکشد، آن را با جریان الکتریکی از بین ببرد و هوا را از آن عبور دهد تا یک سری واکنش های شیمیایی برای به دام انداختن و ذخیره دی‌اکسید کربن به عنوان مواد معدنی ایجاد کند، که این گیاه بعد از این فرآیند می‌تواند دوباره در دریا یا بر روی خشکی قرار داده شود و مورد استفاده قرار گیرد .
این یک چشم‌انداز کاملا قانع‌کننده از یک راه‌حل بالقوه در مواجهه با بحران آب و هوایی به مراتب بدتر است که گرمای بی‌سابقه و هوای آلوده و ویرانگر به شرایط دامن زده است. تلاش‌ها برای مهار گرمایش جهانی همچنان به شدت بی نتیجه و خارج از مسیر صحیح است، و بسیاری از دانشمندان اکنون هشدار می‌دهند که علاوه بر کاهش سریع سوخت‌های فسیلی، جهان همچنین نیاز به حذف آلودگی کربنی دارد که انسان‌ها قبلاً به اتمسفر پمپاژ کرده‌اند.این کارخانه سنگاپور نمونه‌ای از پروژه‌های احداث شده اخیر است که به اقیانوس‌ها مربوط است، اقیانوس‌هایی که در حال حاضر تقریباً 30 درصد از آلودگی سیاره‌ای بشر را جذب می‌کنند، و برای حذف آلودگی از روش هایی همچون:پروژه پاشیدن ذرات آهن در اقیانوس برای تحریک فیتوپلانکتون‌های جذب‌کننده کربن دی اکسید ، غرق کردن جلبک‌های دریایی در اعماق اقیانوس برای مسدود کردن کربن و پاشیدن ذرات در ابرهای دریایی برای بازتاب بخشی از انرژی خورشید می توان اشاره کرد .
اما پروژه‌های حذف کربن دی اکسید بحث‌برانگیز هستند و به دلیل گران بودن، اثبات نشده بودن پروژه در مقیاس اقیانوس و حواس‌پرتی از سیاست‌های کاهش سوخت‌های فسیلی مورد انتقاد قرار می‌گیرند.
ژان پیر گاتوسو، دانشمند اقیانوس‌شناسی در دانشگاه سوربن فرانسه، می‌گوید: «شکاف‌های علمی بزرگی در مورد مهندسی زمین اقیانوس به طور کلی وجود دارد. او گفت:((من بسیار نگران این واقعیت هستم که علم از صنعت عقب مانده است))
این فناوری چگونه کار می کند؟
فنآوری آبزیان که در پروژه های آزمایشی کوچک در لس آنجلس و سنگاپور آزمایش شده است، به سه عنصر اصلی نیاز دارد: آب دریا، سنگ و برق. این کار به این صورت انجام می شود : کارخانه آب دریا را پمپ می کند و جریان الکتریکی را از آن عبور می دهد و آن را به چهار جزء جدا می کند: دو مایع، یکی اسیدی و دیگری قلیایی، و دو گاز، هیدروژن و اکسیژن. آب اسیدی با سنگ های خرد شده مخلوط می شود تا( پی هاش) آن به همان مقدار سطح آب دریا برگردد و سپس به اقیانوس فرستاده می شود. فن‌ها هوا را از جریان قلیایی پمپ می‌کنند، که باعث می‌شود دی اکسید کربن کربنات کلسیم جامد تشکیل دهد، ماده‌ای که از آن صدف‌های دریایی تشکیل می‌شود که شبیه ماسه‌های ریز به نظر می‌رسد، و همچنین بی‌کربنات محلول نیز تولید می شود.مواد معدنی جامد و محلول، که می‌توانند کربن را حداقل برای 10000 سال نگه دارند، به اقیانوس بازگردانده می شوند یا در خشکی مورد استفاده قرار می گیرند. آب دریا نیز به داخل دریا فرستاده می شود و آماده جذب دی اکسید کربن بیشتر از جو است./سی ان ان-ترجمه اختصاصی روزنامه دریایی سرآمد
ادامه دارد…
بازنشر مرین‌پرس به نقل از اقتصاد سرآمد
