به گزارش مانا به نقل از ویفروم، از اقیانوس آرام تا قطب شمال، انسان‌ها باعث گرم شدن، بالا آمدن و اسیدی شدن اقیانوس‌ها می‌شوند.
بسیاری از صنایع مبتنی بر اقیانوس مانند بادهای فراساحلی و گردشگری کروز سریع‌تر از اقتصاد جهانی رشد می‌کنند و در بسیاری از موارد به صورت تصاعدی و با عنوان «شتاب آبی» رشد می‌کنند.
بر‌اساس داده‌های قبل از همه‌گیری، ۱۰۰ شرکت بزرگ از نظر درآمد در اقتصاد آبی حدود ۶۰ درصد از کل درآمدهای حاصل از فعالیت‌های مرتبط با اقیانوس را در سال ۲۰۱۸ به دست آوردند که این رقم تقریبا ۱.۱ تریلیون دلار است.
این شرکت‌ها با توجه به اندازه و نفوذ آنها، در موقعیت منحصر به فردی برای رهبری تغییرات متحول‌کننده در صنایع ازجمله سفر و گردشگری، انرژی، نفت و گاز و کشتیرانی و حمل‌ونقل هستند.
با رشد جمعیت و اقتصاد جهانی، جهان با توجه به موادغذایی، انرژی و مواد به اقیانوس، نیاز بیشتری دارد اما این رشد تقاضا اغلب با مسیرهای تخریب و نابرابری در دسترسی و مزایای استفاده از اقیانوس همراه بوده است.
صنایع مبتنی بر اقیانوس درآمد ایجاد، رشد را تحریک و فرصت‌های جدیدی ارائه می‌کنند با این حال، آنها همچنین به تخریب اکوسیستم‌های دریایی، درگیری با کاربران در مقیاس کوچک و از دست‌دادن تنوع زیستی کمک کرده‌اند که اغلب بر کشورهای کم درآمد، ساحلی و جزیره‌ای تأثیر می‌گذارد.
یکی از چالش‌های مهم حفظ اکوسیستم‌های اقیانوسی سالم است زیرا فعالیت اقتصادی همچنان در حال گسترش است و تأثیرات آب‌وهوایی شتاب می‌گیرد و در عین حال دسترسی برای استفاده‌های سنتی و در مقیاس کوچک حفظ می‌شود. با این حال، اقیانوس همچنین به‌طور جدایی‌ناپذیری با اهداف توسعه پایدار جهانی بسیار گسترده‌تر از افزایش انعطاف‌پذیری در برابر تغییرات آب‌وهوایی و بهبود برابری اجتماعی مرتبط است.
بسیاری از شرکت‌ها باید از تلاش‌های موجود توسط دولت‌ها و جامعه برای رهبری شرکت‌ها در نظارت بر اقیانوس در اقتصاد آبی حمایت کنند.
