به گزارش مانا، بلوگاها، چهار بزرگسال و یک بچه، در ساحلی در نزدیکی دهانه رودخانه تیگیل در خاور دور روسیه گیر افتاده بودند.
این گروه از نهنگ‌ها توسط چند ماهیگیر محلی که آب دریا را روی پستانداران ریختند و آنها را تا زمانی که جزر و مد دوباره به داخل آب برگشت تغذیه کردند و در نهایت از مخمصه نجات دادند.
بلوگاها که گاهی به دلیل صدای بلند مشخص به قناری‌های دریا نیز معروف هستند، نهنگ‌های کوچکی هستند که معمولاً به رنگ خاکستری روشن تا سفید هستند. این پستانداران دریایی در آب‌های سردتر قطب شمال و زیر قطبی در نیمکره شمالی، بیشتر در شمال روسیه و کانادا یافت می‌شوند. مانند بسیاری از گونه‌های پستانداران دریایی، بلوگا به شدت اجتماعی است، زندگی می‌کند، شکار می‌کند و در گروه‌های اجتماعی بزرگ مهاجرت می‌کند.
ماهیگیران ابتدا می‌خواستند نهنگ‌ها را به اقیانوس برگردانند، اما متوجه شدند که این موجودات بسیار سنگین هستند.
بلوگا می‌تواند تا حدود ۱۸ فوت (۵.۵ متر) طول و وزن هر کدام به ۳۵۰۰ پوند (۱.۵ تُن) برسد. این نهنگ‌ها همچنین دارای یک محفظه پیازی روی پیشانی خود هستند که پر از بافت چربی است که به خربزه معروف است و از آن برای اکولوکاسیون استفاده می‌کنند.
نهنگ‌ها و دلفین‌ها می‌توانند هم به تنهایی و هم به‌صورت گروهی به دلایل مختلف، از بیماری گرفته تا اختلال در حمل و نقل کشتیرانی، به گل نشسته شوند.
پاتریک میلر، استاد دانشکده زیست شناسی در دانشگاه سنت اندروز اسکاتلند، در ماه مارس به نیوزویک گفت: هر نهنگی که در دریا بمیرد ممکن است در ساحل بیفتد. به گفته میلر، بسیاری از نهنگ‌های به گل نشسته، حدود ۴۰ درصد، شواهدی دال بر تعامل مستقیم انسان با برخورد کشتی یا درهم‌تنیدگی با وسایل ماهیگیری داشتند.
میلر ادامه داد: نهنگ‌ها از صدای زیر آب استفاده می‌کنند و شنوایی حساسی دارند که تکامل یافته است تا آنها را قادر می‌سازد از سیگنال‌های صوتی در اقیانوس‌ها استفاده کنند.
دلیل دقیق سرگردان شدن این بلوگاها مشخص نیست. نهنگ‌ها و دلفین‌ها اغلب پس از گیر افتادن به دلیل کم‌آبی می‌میرند، به همین دلیل است که ماهیگیران آب را روی پستانداران ریختند.
تخمین زده می‌شود که حدود ۱۳۰۰۰۰ بلوگا در جهان وجود داشته باشد و این گونه به عنوان کمترین نگرانی توسط اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت و منابع طبیعی در لیست قرمز گونه‌های در معرض خطر ذکر شده است. با این حال، برخی از جمعیت‌های محلی بلوگا برای بقا مبارزه هستند. گروهی که در آلاسکا زندگی می‌کردند بین سال‌های ۱۹۸۸ و ۱۹۹۴ نزدیک به ۵۰ درصد کاهش جمعیت داشتند.
تهدید‌های اصلی که این گونه به طور کلی با آن مواجه است شامل اسارت، شکار، آلودگی شیمیایی ناشی از پلاستیک و نشت و آلودگی صوتی است که می‌تواند موقعیت نهنگ‌ها را گیج کند.
در نهایت، پس از چندین ساعت خیس نگه داشتن نهنگ‌ها و هیدراته نگه داشتن آن، جزر و مد به اندازه‌ای وارد شد که هر پنج نهنگ توانستند به دریا بازگردند و دوباره به دریای اختسک شنا کنند.
