بندر بوسان در کره جنوبی پنجمین بندر پرتردد کانتینری در جهان و بزرگترین مرکز حمل و نقل شمال شرق آسیا است.
بندر بوسان
بندر بوسان بزرگترین بندر کره جنوبی است که در منتهی الیه جنوب شرقی شبه جزیره کره، در دهانه رودخانه ناکتانگ در نزدیکی جزایر سوشیما ژاپن واقع شده است. این بندر در سال 1876 برای تسهیل تجارت دریایی با ژاپن و چین تأسیس شد. امروزه این بندر پنجمین بندر پرتردد کانتینری در جهان و بزرگترین مرکز حمل و نقل شمال شرق آسیا با اتصال به 500 بندر در 100 کشور است. سالانه بیش از 80000 کشتی با حمل 200000000 تن بار در این بندر تردد می کنند. در سال 2020، بوسان تخلیه و بارگیری 21.82 میلیون TEU را ثبت کرد و قصد دارد با دستیابی به توان عملیاتی 30 میلیون TEU در پنج سال آینده، به هاب لجستیکی جهانی تبدیل شود.
ماشین آلات، کالاهای تولیدی و محموله های کانتینری از طریق این بندر صادر و محموله های سیمان، نفت، الوار، فولاد و محموله های عمومی وارد می شود. بندربوسان همچنین دارای شرکت‌های کشتی‌سازی، کارخانه‌های شیمیایی، کاغذ، سرامیک و صنایع خودروسازی است.
ترمینال کانتینری Jaseongdae این بندر دارای طول اسکله 1447 متر و ظرفیت جابجایی سالانه 1.7 میلیون TEU است. این ترمینال می تواند به طور همزمان پذیرای چهار کشتی با وزن 50000 DWT باشد.
بندر جدید بوسان در سال 2006 افتتاح شد و دارای عمق پای اسکله 17 متر برای پذیرش کشتی هایی با ظرفیت 20000 TEU است. ترمینال مسافربری بین المللی بوسان نیز در سال 2015 بازسازی شد؛ این ترمینال مسافری با 14 اسکله، می تواند سالانه 2.8 میلیون مسافر را جابه جا کند.
بندر اینچئون
بندر اینچئون در دهانه رودخانه هان در چند کیلومتری جنوب غربی سئول، پایتخت این کشور واقع شده است. اینچئون دومین بندر بزرگ در کره جنوبی است که مسافران، محموله های عمومی، کالاهای نفتی، LNG و کانتینرها را جابجا می کند. اینچئون که از یک بندر بیرونی و یک بندر داخلی تشکیل شده است. بندر اینچئون به عنوان دروازه دریایی Gyeongin، بزرگترین منطقه اقتصادی کره جنوبی، محسوب می شود. بندر داخلی در سال 1974 به عنوان اولین مرکز حمل و نقل کانتینر کره جنوبی تأسیس شد. در حال حاضر، این بندر دارای 46 اسکله است که می تواند کشتی هایی تا 50000 DWT را پذیرا باشد. وسایل نقلیه، اتومبیل، غلات و سایر کالاهای عمومی از طریق این بندر جابجا می شوند.
بندر جنوبی اینچئون شامل سه اسکله کانتینری و چهار اسکله بار عمومی است. بندر شمالی یک مرکز جامع با 17 اسکله مخصوص کالاهایی از جمله چوب، فولاد، مواد غذایی فرعی، آهن قراضه و چوب سخت است.ترمینال کانتینری دارای دو اسکله به طول 600 متر و عمق 14 متری برای جا دادن کشتی هایی با وزن بیش از 80000 DWT است. برای این ترمینال 10 انبار نگهداری کالا و یک قسمت انباشت کالا در نظر گرفته شده است. ظرفیت این ترمینال سالانه 900000 TEU است.
بندر دونگهائه
بندر Donghae در خط ساحلی شرقی کره جنوبی رو به دریای ژاپن قرار دارد. این بندر تجاری در منطقه شرقی با عمق آب کافی برای پذیرش بزرگترین کشتی های کانتینری جهان است. با توجه به موقعیت جغرافیایی آن، دونگهائه نقشی اساسی در تقویت روابط تجاری دریایی کره جنوبی با سایر کشورهای دریای ژاپن ایفا می کند.
سالانه حدود 3600 کشتی و بیش از 20000000 تن بار در این بندر جابجا می شود. دونگهائه دارای پایانه های متعددی است که می تواند کشتی هایی با حداکثر آب خور 12.5 متر را در خود جای دهد.
این بندر دارای خطوط کشتیرانی منظم است که مواد ساختمانی مانند سیمان، ماسه های معدنی و فروآلیاژها را به چین، روسیه و ژاپن صادر می کند. محموله های اصلی صادراتی شامل سنگ ، زغال سنگ نرم، سنگ آهک و گچ است.
بندر دونگهائه در درجه اول به عنوان یک مرکز حمل و نقل سیمان و سنگ ساخته شد، اما پس از تکمیل بزرگراه Yeongdong در سال 2001، حجم زیادی از محموله های کانتینری را نیز مدیریت کرد. در سال 1998، یک سرویس سفر دریایی برای گردشگران به کوه کومگانگ آغاز به کار کرد که آن را به یک مقصد گردشگری محبوب تبدیل کرده است.
بندر ماسان
بندر ماسان در نزدیکی خلیج ماسان قرار دارد و از طریق جاده‌ها و راه‌آهن به بوسان متصل می‌شود و آن را به یک مرکز تجاری برای محصولات دریایی و منطقه دره رودخانه نامچون تبدیل کرده است.
بندر ماسان که در اواخر قرن نوزدهم افتتاح شد، به دلیل موقعیت مناسب در سواحل جنوبی و کانال ناوبری وسیع که به راحتی برای کشتی‌های با اندازه‌های مختلف قابل دسترسی است، به یک بندر تجاری بین‌المللی تبدیل شده است.
محوطه بندری 1400 هکتار را پوشش می دهد که در امتداد خط ساحلی 28 کیلومتری با عمق آب 12 متر قرار دارد و به دلیل تعرفه های بندری پایین تر و زمان کوتاه ترخیص کالا به یک مرکز عمده صادرات خودرو تبدیل شده است. ترمینال خودروی ماسان 80000 متر مربع را شامل می شود و ترمینال کانتینری دارای 11 مسیر بین المللی است که این بندر را به تاسیسات اصلی کانتینری در چین و سایر کشورهای جنوب شرقی آسیا متصل می کند.
