به گزارش مرین‌پرس به نقل از مؤسسه آلفا‌لاینر؛ حمل‌و‌نقل دریایی در صدد آن است تا با استفاده از سوخت‌هایی مانند متانول، LNG، آمونیاک، هیدروژن، انرژی برقی، خورشیدی و… نقش مؤثری در انتشار گاز‌های گلخا‌نه‌ای داشته باشد تا در دهه‌های آینده میزان کربن زدایی آن بر اساس استاندارد‌ها بوده و قابل قبول تلقی شود.
گزارش آلفا‌لاینر حاکی است در حال حاضر صنعت کشتیرانی بر اساس گزارش سازمان بین‌المللی دریانوردی سه درصد انتشار کربن را در جهان بر‌عهده دارد که باید از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۳۰، ۴۰ درصد از این رقم و تا سال ۲۰۵۰، ۷۰ درصد از این میزان را کاهش دهد و حتی فراتر از این برنامه ریزی‌ها و پیش‌بینی‌ها به کربن صفر درصد برسد.
حال با بررسی این موضوع این نکته قابل تأمل می‌باشد که در حال حاضر کشتی‌هایی وجود دارند که موفق نشده‌اند از سوخت سبز استفاده کنند و حتی برای دستیابی به آن راه درازی در پیش دارند بدین ترتیب این سوأل پیش می‌آید که آیا صنعت کشتیرانی قادر است به برنامه‌های پیش‌بینی شده جامۀ عمل بپوشاند یا خیر؟
در این زمینه دیدگاه‌های مختلفی وجود دارد یکی از آن‌ها بر این مبنا استوار است که می‌توان گاز LNG را به عنوان سوخت پاک برای اکثر کشتی‌ها در نظر گرفت و استدلال آن این گونه است که بسیاری از کشتی‌های نو و آن‌هایی که در دست ساخت قرار دارند به سیستم دوگانه مجهزند که یکی از آن‌ها LNG می‌باشد به همین جهت طرفداران LNG بیشتر است.
حال دیدگاه عده‌ای دیگر بر آن است که کشتی‌های مجهز به اسکرابر نمی‌توانند به سادگی خود را با سوخت LNG هماهنگ کنند چه برسد به اینکه از متانول، اتانول، آمونیاک و یا هیدروژن استفاده کنند، زیرا سوخت‌های فسیلی هنوز در بسیاری از کشتی‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد و این قبیل کشتی‌ها به راحتی با اسکرابر امور حمل‌و‌نقل خود را انجام می‌دهند.
سهم درصدی هزینه سالانه سوخت یک کشتی تا سال 2050
