توسعه صنعت کشتی‌سازی با فاینانس و ‌حمایت بانک‌ها

رئیس سازمان صنایع دریایی عنوان کرد: در همه کشورها کشتی‌سازی با فاینانس و حمایت بانک‎ها انجام می‌شود و درصد سود آن تسهیلات به 5 درصد هم نمی‌رسد زیرا در کشتی‎‌سازی حداکثر حاشیه سود 12 درصد است.

امیر دریادار امیر رستگاری رئیس سازمان صنایع دریایی وزارت دفاع

به گزارش مارین‌پرس، رئیس سازمان صنایع دریایی با بیان اینکه قانون توسعه و حمایت از صنایع دریایی به دلیل عدم همکاری و حمایت بانک‌های عامل آنطور که باید و شاید موفق نبوده است عنوان کرد: اعتباری حدود 80 میلیارد تومان تا 2 سال گذشته در بانک‎های عامل ذخیره شد اما بانک‎ها به انحای مختلف روند بررسی صلاحیت و اهلیت متقاضی ساخت شناور را به اندازه‎ای طولانی کردند که تقریبا در زمینه ساخت از هیچ پروژه‎ای حمایت نشد بلکه بیشترین تسهیلاتی که در قالب این قانون پرداخت شد 500 میلیون تا یک میلیارد تومان آن هم به منظور تعمیرات بود.

امیر دریادار مهندس امیر رستگاری با اشاره به سابقه عضویت چند ساله خود در صندوق شورای عالی صنایع دریایی اظهار کرد: در آن زمان شاهد بودم که روند بررسی اهلیت متقاضی و تشکیل پرونده در صندوق نهایتا 2 ماه زمان می‌برد اما باوجود جلسات متعددی که با بانک‌های عامل برگزار و از آنها درخواست شده بود که در کار خود تسریع کنند زمانی که پرونده‌ها به ایستگاه بانک‎ها می‌رسید در پیج و خم بانک‎ها و دست‌اندازهای مختلف می‌افتاد که خروج از این راه به سختی ممکن بود. بنابراین عدم همراهی بانک‌ها موجب شد تا این قانون به خوبی اجرا نشود و فقط کمک‌هزینه‌ای باشد برای مالکان شناورها که تعمیرات نیاز داشتند زیرا بانک‎ها به این موضوع واقف بودند که پروسه تعمیر یک شناور نهایتا 6 ماه زمان می‌برد و چون شناور به‌زودی به مدار فعالیت باز‌می‌گردد مالک می‌تواند تا یکسال تعهد خود را پرداخت کند. به بیان دیگر در پرونده تعمیرات بانک‌ها به بازگشت سرمایه اعتماد داشتند بنابراین همکاری می‌کردند.

وی اضافه کرد: بر این اساس؛ در حوزه ساخت تقریبا از 100 پرونده حتی 10 پرونده هم موفق به دریافت تسهیلات نشد و آن پرونده‎هایی موفق شدند شناورهای خاص و کوچک بودند. البته در آخرین گام، قرار بر آن شد که صندوق توسعه صنایع دریایی با بانک‎های عامل جلسه بگذارد و آنها را قانع کند که یا مسیر اعطای تسهیلات را هموار کنند یا اینکه صندوق اعتبار خود را از بانک‎های عامل خارج می‎کند و به بانک‎های دیگر می‌سپارد.

رستگاری با تأکید بر اینکه شورای عالی صنایع دریایی به طور جدی موضوع را بررسی کند تصریح کرد: همراستا با این شورا، وزارت اقتصاد و بانک مرکزی هم الزاماتی را برای بانک‌ها تعیین کنند که سیر اخذ صلاحیت و اهلیت متقاضی شناور کوتاه شود. در غیر این صورت تداوم روند فعلی موجب ناکامی قانون توسعه و حمایت از صنایع دریایی در پیشرفت صنایع می‎شود.

با روند کنونی افق روشن و خوبی برای صنایع دریایی در کشور متصور نیستم

رئیس سازمان صنایع دریایی با بیان اینکه اگر با همین روند پیش رویم من افق روشن و خوبی برای صنایع دریایی در کشور متصور نیستم خاطرنشان کرد: در همه کشورها کشتی‌سازی با فاینانس و حمایت بانک‎ها انجام می‌شود و درصد سود آن تسهیلات به 5 درصد هم نمی‌رسد زیرا در کشتی‎‌سازی حداکثر حاشیه سود 12 درصد است. این در حالی است که در کشور ما نه تنها فاینانس وجود ندارد بلکه زمانی هم که پول را به متقاضی می‎دهیم سود 12 تا 14 درصد برای آن تعیین می‌کنیم که سود بالایی است. بنابراین تا زمانی که عدم همراهی بانک‌ها و سود بالا بر تصمیم‌گیری در نظام بانکی ما حاکم است نمی‌توانیم در حوزه صنعت موفق باشیم. زیرا سودی که بانک‎ها برای سپرده به مردم عادی پرداخت می‎کند حدود 23 درصد است و طبیعی است که از صنعتگر 27 درصد سود مطالبه کند.

رستگاری در پایان ابراز کرد: متاسفانه باید گفته شود که در این شرایط اقتصادی نظام بانکی کشور ما کاملا مقابل صنعت تمام‌قد ایستاده است و نه تنها هیچ کمکی نمی‎کند بلکه به واسطه سود بالایی که می‎گیرد صنعتگر و سرمایه‌گذار را دچار مشکل می‎کند. در جایی هم که دولت مانند همان قانون توسعه و حمایت از صنایع دریایی کمک کرده و صندوق توسعه صنایع دریایی اعتبار اختصاص داده است تفکر بانک‌ها موجب شده است که به سمت پروژه‎های زودبازده و سودده حرکت کنند و نگاه سرمایه‎گذاری 4 ساله نداشته باشند. این نگرش، آفتی است که به جان صنعت افتاده است و تا زمانی که دستورالعملی صادر شود که بانک‎ها از خود اعتباری نگذارند این آفت از بین نمی‎رود.

شکیلا لشکری

دانشجوی دکتری فیزیک دریا -  سردبیر مرین‌پرس

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پست بعدی

نخستین پیشگام حقیقی مناطق آزاد جهان/ بندر هامبورگ؛ نیروی محرکه اقتصاد آلمان

ج خرداد 3 , 1398
مناطق آزاد تجاری در آلمان مناطق جغرافیایی ویژه ای هستند که مقامات دولتی برای شرکت های فعال در منطقه، انگیزه های اقتصادی فراهم کرده و محصولات از لحاظ واردات، مالیات بر ارزش افزوده و سایر هزینه های واردات، آزاد هستند.

شاید برای شما جالب باشد