به گزارش مرین‌پرس؛ شورای جهانی کشتیرانی به نمایندگی از بزرگترین خطوط کشتیرانی جهان اعلام کرد باید برای حذف انتشار گاز‌های گلخانه‌ای جامعۀ جهانی ۶ تریلیون دلار هزینه کند و در صورتی‌که سازمان بین‌المللی مصصم است میزان کربن حملونقل در سال ۲۰۵۰ به کمترین میزان برسد باید قوانین جدیدی را تدوین کند، زیرا قوانین موجود پاسخگو نیست.
وی افزود: در صورتی‌که قوانین جدید همراه با مکانیسم‌های اجرایی و نظارتی وجود داشته باشد ۵۰۰ هزار مشتری صنعت کشتیرانی در جهان با احساس مسئولیت بیشتر نسبت به کاهش گاز‌های گلخانه‌ای و کربن زدایی اقدام می‌کنند در غیر این صورت اکثر کار‌ها به صورت رفع تکلیف خواهد بود.
“جان باتلر” رئیس این سازمان در این زمینه گفت: متأسفانه در حال حاضر یک سیستم نظارتی جهانی قابل قبول و مدون وجود ندارد هرچه هست قوانین پیش‌بینی شده از طریق IMO است که متأسفانه برخی از عوامل ذی‌نفع صنعت کشتیرانی توجه چندانی به آن‌ها نشان نمی‌دهند.
وی با اشاره به اینکه تمامی پیشنهادات و دیدگاه‌های ذی‌نفعان دریایی برای کاهش گاز‌های گلخانه‌ای قرار است در هفتاد و هشتمین کمیتۀ حفاظت از محیط زیست دریایی IMO در ژوئن سال ۲۰۲۲ با حضور تمامی اعضای سازمان IMO مورد بحث و بررسی قرار گیرد از تمام اعضای سازمان بین‌المللی دریانوردی خواست پیشنهاد‌ها و ایراد‌های خود را برای طرح در این جلسه به آدرس این شورا و یا سازمان بین‌المللی دریانوردی ارسال کنند.
در این ارتباط “رولف هابن یانسن” مدیر اجرایی هاپاگ لوید آلمان نیز گفت: متأسفانه شفافیت لازم در قوانین وجود ندارد و هر شرکتی سهم و نقش خود را در کاهش آلاینده‌ها نمی‌داند و صرفاً نسبت به انتخاب سوخت جایگزین اقدام می‌کند. درحالی‌که سازمان بین‌المللی دریانوردی باید منشوری را برای همه شرکت‌های کشتیرانی، مدیران بندری، صاحبان پالایشگاه‌ها و شرکت‌های تولید کننده سوخت‌های جایگزین، مالکان کشتی، اجاره کنندگان و بالاخره هر شخص و یا سازمانی که در این مسیر سازمان بین‌المللی دریانوردی را همراهی می‌کند، تدوین کرده و اعلام کند.
در واقع باید تمامی خطوط کشتیرانی و عوامل مؤثر در این صنعت نقش و وظیفه خود را در کاهش کربن بدانند.
“جرمی نیکسون” مدیر اجرایی ONE در این ارتباط یادآورشد: صنعت کشتیرانی کانتینری برای کربن زدایی نیاز به حرکت‌های سریع‌تری نسبت به سایر صنایع دارد و در صورتی‌که قوانین جدیدی منظور نشود و عوامل اجرایی IMO وارد عمل نشوند دستیابی به کربن صفر درصد در سال ۲۰۵۰ چندان عملی نخواهد بود.
وی افزود: اگرچه برنامه ریزی شده تا صنعت کشتیرانی بتواند تا سال ۲۰۳۰ به آمار کاهش ۴۰ درصدی گاز‌های گلخانه‌ای دست یابد، اما در صورتی‌که برای اجرای قوانین عوامل نظارتی وجود نداشته باشد نمی‌توان به اهداف پیش‌بینی شده دست یافت.
وی با اشاره به اینکه برآورد‌های انجام شده برای دستیابی به حملونقل سبز در سراسر جهان بیش از ۱.۵ تریلیون دلار خواهد بود تاکید کرد حتی با داشتن سود‌های بالاتر در سال‌های آینده نیز دستیابی به حمل و نقل سبز به راحتی مقدور نیست.
وی تأکید کرد: اگرچه در حال حاضر بسیاری از دولت‌ها در کاهش گاز‌های گلخانه‌ای از IMO جلوتر هستند با این حال اگر این سازمان در نظر دارد که اهداف پیش‌بینی شده در سال‌های ۲۰۳۰ و ۲۰۵۰ تحقق یابد باید قوانین جدیدتری را با نظارت و کنترل بیشتر همچنین تعیین سهم هر ذی‌نفع دریایی برای پرداخت هزینه‌های مربوط به کاهش کربن زدایی را در دستور کار قرار دهد، زیرا در این شرایط بی‌تفاوتی برای اجرای این قانون بین‌المللی جواب نمی‌دهد.
