این در حالیست که صنعت حمل و نقل دریایی توانست در مدت زمان شیوع ویروس کرونا حداکثر استفاده از فنّاوری دیجیتالی به عمل آورد.
به گفتۀ وی در حالی‌که طرفداران فنّاوری‌های دیجیتالی پیش‌بینی می‌کردند زنجیرۀ لجستیک بنادر با استفاده از مزایای فنّاوری سود‌های زیادی کسب کنند، اما در حال حاضر بیشترین پیشرفت‌ها به بزرگترین بنادر محدود شده است که از فنّاوری‌های دیجیتالی بهره‌مند هستند، در حالی‌که بسیاری از بنادر از حداقل فنّاوری دیجیتالی بی‌بهره هستند و شکاف بین بنادر بزرگ جهان و بنادر محروم و کوچک بسیار عمیق است.
وی در ادامه یاد‌آور شد: با ادامۀ روند ویروس کرونا به نظر می‌رسد بنادری که از فرآیند‌های دستی و سنتی و مبتنی بر کاغذ استفاده می‌کنند نتوانند به راحتی به فنّاوری‌های دیجیتالی دست یابند که همین کار به زنجیرۀ تامین جهانی به طور فزاینده‌ای آسیب می‌زند.
وی معتقد است بدین ترتیب اکثر بنادر فرصت استفاده از مزایای دیجیتالی را حداقل در عصر کرونا از دست می‌دهند چراکه آنان معتقدند به جای سرمایه‌گذاری و هزینه برای دیجیتالی شدن سعی می‌کنند جابه‌جایی کالا و همچنین خدمات‌رسانی به مردم تدا‌وم داشته باشد و استفاده از فنّاوری‌های هوشمند را به زمان دیگری موکول کنند.
وی در پایان گفت: متأسفانه باید شاهد چنین قاعدۀ ناعادلانۀ جهانی در بنادر جهان باشیم و به آنچه در بنادر محروم و کوچک به چشم می‌خورد بسنده کنیم تا زنجیرۀ تأمین کالا گسسته نشود.
