یافته های جدید سازمان بین المللی دریانوردی نشان می دهد تاثیر رسوبات زیستی بر روی بدنه کشتی ها تاکنون در میزان مصرف سوخت و انتشار آلاینده ها دست کم گرفته شده است.
یافته های اولیه مطالعه سازمان جهانی دریانوردی در مورد تأثیر رسوب زیستی نشان می دهد که حتی یک لایه کوچک از لجن به ضخامت 0.5 میلی متر که تا نیمی از سطح بدنه را می پوشاند می تواند بسته به ویژگی های کشتی مانند سرعت و سایر شرایط، باعث افزایش انتشار گازهای گلخانه ای در محدوده 20 تا 25 درصد شود.
رسوب های زیستی حاصل تجمع و رشد سلول های زیستی دریایی بر روی سطوح کشتی زیر آب است و یکی از مهم‌ترین عوامل مؤثر بر کارایی همه کشتی‌های محسوب می شود. رسوب زیستی مقاومت ایجاد شده توسط بدنه کشتی را هنگام حرکت در آب افزایش می دهد. حفظ بدنه صاف و تمیز باعث کاهش مقاومت، صرفه جویی در مصرف سوخت و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای می شود.
رسوب زیستی شدیدتر می تواند منجر به انتشار بیشتر گازهای مخرب توسط کشتی ها شود که اهمیت مدیریت رسوب زیستی را نشان می دهد. یک کشتی کانتینری معمولی با داشتن لایه ای نه چندان ضخیم از کرم های لوله ای آبی با توجه به برخی متغیر ها مانند سرعت، می تواند شاهد افزایش انتشار گازهای گلخانه ای تا 55 درصد باشد.