در ماه‌های گذشته، وضعیت نامطلوب تأخیرهای ناشی از اختلال زنجیره تأمین و تأثیرگذاری پاندومی کرونا بر افزایش نرخ‌های حملونقل سبب رکود کالاها در دریاها شده است به گونه ای که بیش از ۱۵ درصد از ناوگان کانتینری جهان به دلیل کمبود رانندگان کامیون و فضای انبار در حال حاضر در خارج از بنادر جهان لنگر انداخته‌اند.
رهایی از این ازدحام چندان قریب‌الوقوع به نظر نمی‌رسد، و هر چه ترافیک در بنادر بیشتر شود زمان بیشتری برای باز شدن گره زنجیره تأمین نیاز خواهد بود. اکثر کارشناسان امید چندانی به بهبودی وضعیت تا بعد از سال نو چینی در ماه فوریه ندارند. لارس جنسن از موسسه Vespucci Maritime، که یک شرکت مشاوره در زمینه خدمات کانتینری است، معتقد است که اختلالات زنجیره تأمین احتمالا تا سال ۲۰۲۲ ادامه داشته باشد.
اگرچه ممکن است نرخ‌ها به اوج خود رسیده باشند، اما بعید است در شش ماه آینده کاهش زیادی داشته باشند و قرار است تا سال ۲۰۲۳ همچنان بالا بمانند. در این صورت کشتی‌های جدیدی که در پاسخ به نرخ‌های بالا سفارش داده شده‌اند به موج اختلالات دامن خواهند زد.
واکنش صنعت به بحران زنجیره تأمین نشان دهنده تغییراتی در ساختار آن است که قبل از کووید-۱۹ ایجاد شده است. به قول راهول کاپور از مجله کامرس: “دوران حمل و نقل دریایی ارزان دیگر گذشته است.” جابه‌جایی کالاها در سراسر جهان تاکنون ارزان بوده است، زیرا پاسخ به نرخ‌های بالا در طول تاریخ، ایجاد نوسان مقطعی در سفارش‌ها بوده است. این به نوبه خود منجر به سیل کشتی‌هایی شده است که دقیقاً با بدتر شدن شرایط اقتصادی و کاهش تجارت وارد چرخه می‌شوند.
با رونق تجارت جهانی در سال‌های قبل از بحران مالی ۲۰۰۷-۲۰۰۹، سفارشات کالا تقریباً معادل ۶۰ درصد ظرفیت ناوگان موجود بود. اکنون میزان سفارش بیش از ۲۰ درصد ظرفیت موجود است. محدودیت تا حدی به دلیل عدم اطمینان در مورد فناوری مورد نیاز برای ساخت کشتی‌هایی با طول عمر ۲۵ سال با توجه به قوانین سختگیرانه‌تر انتشار کربن است. سفارش کشتی‌های جدید مجددا رو به افزایش است، اما دو تا سه سال طول می‌کشد تا کشتی‌های سفارش‌داده شده امروز آماده خدمات در دریاها باشند. با این روند دوران حملونقل گران قیمت می‌تواند یک یا دو سال دیگر ادامه داشته باشد.