آقای لوک تران توضیح داد: “در حال حاضر کشاورزان میگوی ویتنام شکایت می کنند. در گذشته همه ما هزینه های پرورش زیادی داشتیم، اما تقاضای مصرف کنندگان بالا بود، بنابراین می توانستیم درآمد کسب کنیم. اما اکنون رکود اقتصادی به این معنی است که تقاضای بازارهای آمریکای شمالی، اتحادیه اروپا و ژاپن پایین است و قیمت‌ها راکد هستند.» بنابراین اکنون، اگر به طور کارآمد پرورش ندهیم، نمی‌توانیم زنده بمانیم و سعی می‌کنیم روش‌های کارآمدتری را برای پرورش دهندگان میگو معرفی کنیم.
این ممکن است توضیح دهد که چرا روش‌هایی که او ترویج می‌کند به طور فزاینده‌ای توسط نسل‌های جوان‌تر مورد استقبال قرار می‌گیرند، و او در چندین ابتکار برای کمک به پرورش دهندگان میگو در مدیریت خطرات در سیستم‌هایشان ، مشارکت دارد.
«اکنون بیشتر پرورش دهندگان می‌دانند که پرورش میگو نیاز به یک فرآیند پرورشی دو مرحله‌ای دارد. آنها اکنون می‌دانند که پرورش میگو نیاز به عبور از مرحله سخت و مهمی دارد تا بتوانند بچه میگوی خریداری شده را بررسی کنند. اگر بچه‌های میگو از کیفیت بالایی برخوردار باشند پس آنها را می توان در استخرها رهاسازی کرد. همچنین، آنها می دانند که باید استخرهای خود را قبل از ذخیره سازی بررسی کنند تا ببینند ریسک کدام یک از عوامل بیماری زا وجود دارد:EHP، EMS. HNN. ؟آنها همچنین می دانند که می توانند از برخی پروبیوتیک های خوب برای کاهش خطر ویبریوز استفاده کنند.
اقدامات احتیاطی خاصی در خوراک وجود دارد که می تواند خطر ابتلا به بیماری های باکتریایی را کاهش دهد و در نتیجه استفاده از آنتی بیوتیک ها را حذف کند. آنها کم کم رویکرد خود را تغییر می دهند.»
صنعت میگوی ویتنام هنوز تحت سلطه خانواده های کوچک است و لوک تران خاطرنشان کرد که آنها در شرایط اقتصادی فعلی فضای کمی برای مانور دارند.
لوک تران گفت: “در گذشته، پرورش میگو مانند قمار بود – چون بازده بالا بود، مردم عادی می توانستند ریسک های زیادی را بپذیرند و حتی بدترین پرورش دهندگان می توانستند درآمد قابل قبولی داشته باشند. اما اکنون درآمد بسیار کم است، بنابراین ما نیاز به یک مدل جدید کار داریم. روش جدید این است که چون پرورش دهندگان کوچک میگو سرمایه ندارند، بنابراین باید به طلبکارانی که معمولاً توزیع کنندگان خوراک و دارو هستند تکیه کنند. قیمت های نسیه فروشی دو برابر قیمت برای خریداران نقدی است، بنابراین هزینه های نهاده برای پرورش دهندگان کوچک میگو بسیار گران است.
واحدهای کوچک میگو همچنین اغلب به فروشندگان خوراک محلی و داروخانه ها متکی هستند، که اغلب به این معنی است که آنها بسیاری از نهاده های غیر ضروری را برای درمان استخرهای خود خریداری می کنند، که هزینه های آنها را افزایش می دهد، اغلب بدون هیچ سودی.
آیا پرورش دهندگان کوچک میگو به مدل جدیدی نیاز دارند؟
با توجه به چالش هایی که برای پرورش دهندگان میگو در مقیاس کوچک با آن مواجه هستند، Loc Tran در حال مذاکره با وزارت شیلات ویتنام برای تلاش برای تغییر مدل کشاورزی این کشور بوده است و او نیز جایگزین هایی را ایجاد کرده است.
لوک تران پیشنهاد کرد: “آنها باید با یکدیگر متحد شوند تا تعاونی ها یا شرکت های کوچک و متوسط تشکیل دهند که به آنها قدرت چانه زنی بیشتر و فرصت خرید مستقیم خوراک از کارخانه های تولید خوراک دام را می دهد. اگر آنها به عنوان یک شرکت ثبت نام کنند و نامه ای از شرکت داشته باشند بانک اعلام کرده است که اگر بتوانند وثایق بازپرداخت وام را تأمین کنند، می‌توانند برای هر خوراکی که از کارخانه بخرند سه ماه اعتبار به آنها بدهد.»
و به گفته Loc Tran، تولیدکنندگان خوراک نیز کاملاً از این ایده حمایت می کنند. او گفت: «من با بسیاری از کارخانه‌های خوراک صحبت کرده‌ام و اکثر مدیران عامل می‌گویند که این دقیقاً همان چیزی است که آنها نیاز دارند.»
من فکر می‌کنم این تنها راه برای پرورش‌دهندگان میگو در مقیاس کوچک در ویتنام است تا رقابتی باقی بمانند و در صورت موفقیت آمیز بودن، او به دنبال توسعه این روش خواهد بود .
آقای تران گفت: “ما می خواهیم یک پلت فرم منبع باز ( open source) شفاف ایجاد کنیم تا تحول صنعت را تسریع کند. من فکر می کنم مهم است که به ماموریت خود در ترویج توسعه سالم و پایدار آبزی پروری پایبند باشیم . کار بر روی نوآوری در آبزی پروری برای ایجاد صنعتی پایدار، علمی‌تر و سودآورتر لازم است.هدف نهایی ما این است که اطمینان حاصل کنیم که پرورش دهندگان میگو می‌توانند با آرامش و رضایت و بدون آسیب رساندن به محیط زیست پرورش دهند و غذاهای دریایی خوش خوراک، ایمن و مقرون به صرفه را برای مصرف‌کنندگان فراهم کنند.
تعداد بازدید:
۰
لینک کوتاه: کپی کن!
