غلامرضا مصدق – «بی عددی» را باید نوعی سندرم خطرناک دانست که در آن قوه شناختی فرد یا سیاستمدار مبتلا به آن فاقد ظرفیت درک مفاهیم ریاضیاتی ساده برای محاسبه ی پیامد منطقی اعداد و ارقام است!
اگر «بی ادب » کسی است که در برخورد با اطرافیان و محیط پیرامون رفتارهای نسنجیده و نامناسب دارد« بی عدد » فرد سیاستمداری است که هیچ درک و فهمی از ماهیت اعداد و ارقام ندارد و اگر بکار بردن صفت« بی ادب» نوعی دشنام به افراد باشد واژه « بی عدد » توصیف نوعی مدل ذهنی است که اساسا رابطه ی خود را با واقعیت منقطع کرده است!
حکایت برخي از مسئولان عزيز ماست که يا اصولا ميانه اي با اعداد و ارقام ندارند يا اگر هم گاهي براي شیر فهم کردن شنونده از اعداد و ارقام استفاده می كنند، طوري آنها را بکار می برند كه مرغ پخته هم در قابلمه از سخنان شان به خنده می‌افتد!
آقای مهندس محمدرضا باهنر که علاوه بر مدرک مهندسی سابقه چندین دهه وکالت مجلس و کار سیاسی را در کارنامه خود دارد بنا به عادت مذکور در سخنانی تازه چنان از اعداد و ارقام استفاده کرده که به نظر می رسد جناب ایشان یکی از مبتلایان به همان سندرم بی عددی البته از نوع حاد آن می‌باشند!
جناب باهنر به درستي مي‌فرمايند، صادرات چين در سال ٢٠٢٢ سه هزار ميليارد دلار و حجم ذخاير ارزي آنها به عدد ٢٠ هزار ميليارد دلار رسیده است، سپس با هدف مذمت مصرف بالا و توليد پايين مردم ایران، به نقل از يكي از مسئولان چيني مي‌گويند «در چين هر فردي با درآمد روزانه ٢ دلار فقير محسوب نمي شود و يك ميليارد نفر از جمعيت چين روزانه با يك دلار گذران زندگي مي‌كنند» .خوب است کمی درباره اعداد و ارقام ارائه شده ایشان کنکاش کنیم.
جمعيت چين ١/٤ ميليارد نفر و توليد ملي آن سالانه نزديك به ١٨ هزار ميليارد دلار است. طبق فرمايش جناب باهنر يك ميليارد نفر از نفوس چين روزانه با يك دلار زندگی مي كنند، يعني سالانه ٣٦٥ ميليارد دلار، اگر فرض كنيم آن ٤٠٠ ميليون نفر باقي مانده، روزانه ٤ برابر آن يك ميليارد با مصرف روزانه يك دلار، روزي ٤ دلار خرج كنند، می شود روزی ١/٦ و سالانه ۵۸۵ میلیارد دلار. در مجموع ٩۵۰ میلیارد دلار کل مصرف سالانه جمعیت ۱/۴ میلیارد نفری چین است.
اگر چینی ها طبق عرف جهانی حداکثر ۱۰٪ (معادل ۱/۸ هزار میلیارد دلار) تولید سالانه خود را برای جبران استهلاک سرمایه های ثابت خود صرف کنند و ۹۵۰ میلیارد دلار هم خرج زندگی خود کنند، جمعاً ۲۷۵۰ میلیارد دلار از ۱۸ هزار میلیارد دلار تولید ملی را صرف گذران زندگي و جبران استهلاك سرمايه هاي ثابت بكنند، در نتیجه سالانه بيش از ۱۵ هزار میلیارد دلار مازاد بر مصرف و هزینه های جبران استهلاک دارند، یعنی سالانه ۵/۵ برابر مصرف خود پس انداز یا سرمایه گذاری می‌کنند!! از مورخ ۱/۱/۱ تا به امروز هیچ‌کس بجز جناب باهنر چنین ملت و اقتصادی را به چشم ندیده است. اگر چنین بود، به زبان ساده اقتصاد چین حداقل ۳۵ سال پیش می بایست از اقتصاد آمریکا سبقت مي گرفت و حجم ذخائر ارزی آن حداقل رکورد افسانه‌ای ۳۰۰ هزار میلیارد دلار را می‌شکست !!
بنابراین توصیه اکید می‌شود، مسئولان ناآشنا با کاربرد اعداد و ارقام حتماً یک ترم درس آشنائی مقدماتی با چهار عمل اصلی(جمع، تفریق، ضرب و تقسیم) را پاس کنند، تا منبعد چنین گاف‌های بزرگی ندهند.
اگر این یادداشت را می‌پسندید برای دیگران هم ارسال کنید !
اگر «بی ادب » کسی است که در برخورد با اطرافیان و محیط پیرامون رفتارهای نسنجیده و نامناسب دارد« بی عدد » فرد سیاستمداری است که هیچ درک و فهمی از ماهیت اعداد و ارقام ندارد و اگر بکار بردن صفت« بی ادب» نوعی دشنام به افراد باشد واژه « بی عدد » توصیف نوعی مدل ذهنی است که اساسا رابطه ی خود را با واقعیت منقطع کرده است!
حکایت برخي از مسئولان عزيز ماست که يا اصولا ميانه اي با اعداد و ارقام ندارند يا اگر هم گاهي براي شیر فهم کردن شنونده از اعداد و ارقام استفاده می كنند، طوري آنها را بکار می برند كه مرغ پخته هم در قابلمه از سخنان شان به خنده می‌افتد!
آقای مهندس محمدرضا باهنر که علاوه بر مدرک مهندسی سابقه چندین دهه وکالت مجلس و کار سیاسی را در کارنامه خود دارد بنا به عادت مذکور در سخنانی تازه چنان از اعداد و ارقام استفاده کرده که به نظر می رسد جناب ایشان یکی از مبتلایان به همان سندرم بی عددی البته از نوع حاد آن می‌باشند!
جناب باهنر به درستي مي‌فرمايند، صادرات چين در سال ٢٠٢٢ سه هزار ميليارد دلار و حجم ذخاير ارزي آنها به عدد ٢٠ هزار ميليارد دلار رسیده است، سپس با هدف مذمت مصرف بالا و توليد پايين مردم ایران، به نقل از يكي از مسئولان چيني مي‌گويند «در چين هر فردي با درآمد روزانه ٢ دلار فقير محسوب نمي شود و يك ميليارد نفر از جمعيت چين روزانه با يك دلار گذران زندگي مي‌كنند» .خوب است کمی درباره اعداد و ارقام ارائه شده ایشان کنکاش کنیم.
جمعيت چين ١/٤ ميليارد نفر و توليد ملي آن سالانه نزديك به ١٨ هزار ميليارد دلار است. طبق فرمايش جناب باهنر يك ميليارد نفر از نفوس چين روزانه با يك دلار زندگی مي كنند، يعني سالانه ٣٦٥ ميليارد دلار، اگر فرض كنيم آن ٤٠٠ ميليون نفر باقي مانده، روزانه ٤ برابر آن يك ميليارد با مصرف روزانه يك دلار، روزي ٤ دلار خرج كنند، می شود روزی ١/٦ و سالانه ۵۸۵ میلیارد دلار. در مجموع ٩۵۰ میلیارد دلار کل مصرف سالانه جمعیت ۱/۴ میلیارد نفری چین است.
اگر چینی ها طبق عرف جهانی حداکثر ۱۰٪ (معادل ۱/۸ هزار میلیارد دلار) تولید سالانه خود را برای جبران استهلاک سرمایه های ثابت خود صرف کنند و ۹۵۰ میلیارد دلار هم خرج زندگی خود کنند، جمعاً ۲۷۵۰ میلیارد دلار از ۱۸ هزار میلیارد دلار تولید ملی را صرف گذران زندگي و جبران استهلاك سرمايه هاي ثابت بكنند، در نتیجه سالانه بيش از ۱۵ هزار میلیارد دلار مازاد بر مصرف و هزینه های جبران استهلاک دارند، یعنی سالانه ۵/۵ برابر مصرف خود پس انداز یا سرمایه گذاری می‌کنند!! از مورخ ۱/۱/۱ تا به امروز هیچ‌کس بجز جناب باهنر چنین ملت و اقتصادی را به چشم ندیده است. اگر چنین بود، به زبان ساده اقتصاد چین حداقل ۳۵ سال پیش می بایست از اقتصاد آمریکا سبقت مي گرفت و حجم ذخائر ارزی آن حداقل رکورد افسانه‌ای ۳۰۰ هزار میلیارد دلار را می‌شکست !!
بنابراین توصیه اکید می‌شود، مسئولان ناآشنا با کاربرد اعداد و ارقام حتماً یک ترم درس آشنائی مقدماتی با چهار عمل اصلی(جمع، تفریق، ضرب و تقسیم) را پاس کنند، تا منبعد چنین گاف‌های بزرگی ندهند.
اگر این یادداشت را می‌پسندید برای دیگران هم ارسال کنید !
بازنشر مرین‌پرس به نقل از اقتصاد سرآمد
