شاید سال 2023 سالی فاجعه بار برای صنعت میگوی هند باشد، زیرا قیمت‌های پایین و افزایش هزینه‌ها باعث شده که بسیاری از پرورش دهندگان مزارع خود را رها کنند. بحران میگو، که نقطه کانونی آن عدم تطابق بین قیمت فروش و هزینه هاست، یک معمای چالش برانگیز است که بخش آبزی‌پروری هند را برای بیش از یک سال گرفتار کرده است.
در طول 12 ماه، هزینه‌های سرمایه گذاری مانند خوراک و برق به طور مداوم افزایش یافته، در حالی که قیمت میگو در پنج سال گذشته همچنان پایین مانده است. مسئولین نگران هستند که پرورش دهندگان میگوی وانامی در نهایت به پرورش خرچنگ یا ماهی روی بیاورند.
دولت هند، به ویژه سازمان توسعه صادرات محصولات دریایی (MPEDA[1])، باید به طور جدی به این موضوع رسیدگی کرده و مکانیزم حداقل قیمت مناسب را وضع کند تا پرورش دهندگان میگو از این بیشتر با بحران مواجه نشوند.
پس از همه گیری کووید، در حالی که قیمت فروش کاهش یافته بود قیمت خوراک 25 درصد و قیمت مواد خام 25 درصد افزایش یافت. هزینه‌های کلی تولید طی سال گذشته به طور متوسط 15 تا 20 درصد افزایش یافته است. علاوه بر این، شرایط نامطلوب آب و هوایی طی سه سال گذشته باعث گسترش سندرم مرگ و میر زودرس (EMS[2])، Early Mortality Syndrome و بیماری Enterocytozoon hepatopenaei (EHP[3]) در مزارع میگوی سراسر کشور شده است.
در ماه ژوئن، قیمت‌های اعلامی خرید آقای انور تقریباً مشابه قیمت‌های اعلامی شارما بود. متوسط قیمت میگوی سایز50 – 60 در هر کیلوگرم 3.5 دلار،سایز 60-70 3.38 دلار و 70-80 در هر کیلوگرم 3.13 دلار بود.
در تامیل نادو، میگوی سایز 30 در هر کیلوگرم به قیمت 4.85 دلار، سایز 40 2.9 دلار، سایز 80 2.66 دلار وسایز 100 هر کیلوگرم 2.42 دلار فروخته شد.
با هزینه‌های فعلی بالای نهاده‌ها، پرورش دهندگان میگو برای تولید سایز 40 3.39 دلار و برای سایز 60 3.51 دلار و سایز 100 قطعه در کیلو 3.02 دلار به ازای هر کیلوگرم تولید متحمل هزینه می شوند. بدیهی است که پرورش‌دهندگان هندی با خسارات قابل توجهی روبرو هستند.
تعداد بازدید:
۰
لینک کوتاه: کپی کن!
