به گزارش مارین‌نیوز، آوی باخنهایمر در نشست تخصصی دریانوردی در امپراتوری هخامنشی که به همت پژوهشکده باستان شناسی و دیگر ارگان های مرتبط دولتی برگزار شد، با تاکید بر اهمیت مطالعه روابط ایرانیان و منابع آبی در دوره هخامنشی بیان کرد: با وجود اسناد تاریخی و باستان شناسی درباره تعامل ایرانیان با منابع آبی، کمتر به نوع و ماهیت آن پرداخته شده است.
وی ادامه داد: در واقع هخامنشیان نه تنها به مدیریت و بهره برداری از منابع رو زمینی جهان اطراف خود مشغول بودند، بلکه با فرستادن ناوگان های اطلاعاتی به کاوش در دریاهای اطراف خویش، رودخانه ها و اقیانوس ها نیز می پرداختند.
او با تاکید بر اینکه نخستین نیروی دریایی ثابت جهان در دوران داریوش یکم هخامنشی تاسیس شد، گفت: هخامنشیان در دوران خود در یک کشاکش ژئوپولتیک گرفتار بوده که نقطه اتکا و ثقل آن دریانوردی در مدیترانه بوده است.
وی افزود: در این دوران سه نیروی دریایی عظیم شامل یونانیان، فینیقی ها و مصریان عملا حکمرانی دریای مدیترانه را برعهده داشتند و چون برای هخامنشیان (دوره داریوش هخامنشی) که روی زمین ارتش منظم و موفقی را تشکیل داده بودند، سیطره بر دریاها پر اهمیت محسوب شده و به همین دلیل، پس از بازگشت خشایارشا از نبرد با یونانیان، سیاست آن ها در کنترل این سه نیروی دریایی همواره یکی از مهمترین جنبه های روابط خارجی این شاهنشاهی باستانی بوده است.
محقق زبان شناسی خاور نزدیک موسسه مطالعات تاریخ و جامعه ایران باستان – استرالیا با اشاره به اینکه در دوران هخامنشیان بخش مهمی از منابع انسانی و مادی در ساحل دریاهای آزاد قرار داشت، گفت: منابع تاریخی به ما نشان می دهد که هخامنشیان تا چه حد بر مدیریت منابع آبی تاکید داشته و چگونه به کاوش در ساحل شرقی آفریقا و سواحل رودخانه سند پرداخته اند.
وی به مطالعات صورت گرفته در مورد سکه شناسی در حوزه دریانوردی اشاره کرد و افزود: نقوش منقوش روی سکه ها به ما نشان می دهند که ناوگان هخامنشی از چه اجزایی تشکیل و چگونه سازماندهی شده است.
باخنهایمر سرعت کشتی های دوران هخامنشی را بین 4 تا 14 کیلومتر تخمین زده و گفت: یکی از ابداعاتی که در ساخت کشتی در دوران هخامنشی اتفاق افتاده، ساخت کشتی های سه ردیف پارویی بوده که در جنگ ها از سرعت و قابلیت دفاعی ویژه ای برخوردار بودند.
