روز شنبه 29 آذرماه و در آخرین روزهای پاییز قرن، فینال لیگ قهرمانان بین پرسپولیس ایران و اولسان هیوندای کره‌جنوبی برگزار خواهد شد. ضمن آرزوی موفقیت برای نماینده کشورمان در این بازی (فارغ از کری‌های هواداران که فوتبال ایران را با اروپا مقایسه می‌کنند و پرسپولیس را نماینده هواداران و نه نماینده ملی می‌دانند باید گفت اینجا خاورمیانه و آسیاست و فوتبال در این منطقه حیثیتی و ملی است و بعضا با دید تعصب و نه سرگرمی به آن نگاه می‌شود!) به نکاتی در خصوص این مسابقه خواهیم پرداخت.
رقیب کره‌ای پرسپولیس ریشه در دل کارخانجات کشتی سازی هیوندای دارد. این تیم در سال 1983 تاسیس شد و نماد این تیم ببر است. این تیم در سال 1989 به کلانشهر اولسان، جایی که هم اکنون حضور دارند، نقل مکان کرد. این تیم در نزدیکی کارخانجات صنایع سنگین هیوندایی به فوتبال ادامه داد. کشتی سازی هیوندای از معروف ترین کشتی سازی‌های کره و جهان است که حتی کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران نیز پیش از این سفارش ساخت کشتی به این شرکت را داشته است که البته آخرین قرارداد کشتیرانی جمهوری اسلامی با هیوندای با انتقاد کارشناسان مواجه شد که از جمله آن میتوان به یادداشت محمد مونسان در این خصوص اشاره کرد.
فارغ از انتقادها به آن قرارداد که موضوع این یادداشت نیست، نکته‌ی مهمی که باید بدان توجه نمود باشگاه‌داری و ایفای مسئولیت‌های اجتماعی صنعت است. امروزه بر کسی پوشیده نیست که فوتبال علاوه بر تبدیل شدن به یک صنعت به ابزار دیپلماسی نرم نیز تبدیل شده که بعضی کشورهای آسیایی و به طور خاص‌تر کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس به دنبال استفاده از این ابزار نرم هستند که از جمله آن میتوان به خرید باشگاه‌های منچسترسیتی توسط شیوخ امارتی، پاری‌سن‌ژرمن توسط قطری‌ها و باشگاه اینترمیلان توسط چینی‌ها اشاره کرد و حتی زمزمه‌هایی از خرید باشگاه منچستریونایتد و نیوکاسل توسط عربستان هم به گوش رسید. همچنین میتوان در این خصوص به اسپانسری شرکت‌های هواپیمایی قطر و امارت از باشگاه‌های شاخص و مطرح اروپایی همچون بارسلونا و رئال مادرید اشاره کرد.
مسئله باشگاه برخاسته و مورد حمایت از صنعت پیش از این هم در دنیا و ایران هم مرسوم بوده که از جمله آن میتوان به یوونتوس که توسط شرکت اکسور که مالک خودروسازی فیات هست و حتی سایپا و پیکان در ایران که توسط خودروسازان و یا فولاد، سپاهان و ذوب‌آهن که توسط صنایع فولادی اداره می‌شود اشاره کرد. اما بدون شک جای خالی صنایع دریایی همچون کشتی سازان و کشتیرانان در باشگاه‌داری در رشته‌های ورزشی و ایفای مسئولیت اجتماعی خود خالی است. بدون شک حمایت این صنایع از رشته‌های ورزشی علاوه بر ایفای مسئولیت اجتماعی این صنایع سبب لمس و درک مزایای این صنایع بین ساحل‌نشینان خواهد شد و به آن‌ها شور و نشاط خواهد داد کمااینکه باشگاه‌های تحت پوشش وزارت نفت پیش از این در بوشهر و خوزستان این شور و اشتیاق را بین جوانان و مردم به وجود آورده اند. آن چیزکه مسلم است ساحل‌نشینان باید توسعه دریامحور را لمس کنند و بدانند که آب شور دریا منافع شیرینی دارد!
این مسابقه در ورزشگاه الجنوب شهر الوکره قطر برگزار خواهد شد که با توجه به آب‌وهوای گرم قطر، سیستم خنک‌کننده برای آن تعبیه شده و در جام جهانی نیز مورد استفاده قرار خواهد گرفت. کشور کوچک اما بلندپرواز قطر با آگاهی از این مسئله که پول‌ها و منابع نفت و گاز را نباید صرفاَ صرف هزینه‌های جاری کرد بلکه باید از آن بهره‌برداری و در جاهای مختلف سرمایه‌گذاری کرد به استفاده از این منابع در توسعه زیرساخت‌های گردشگری پرداخت. از جمله شاخه‌هایی که قطر جهت توسعه گردشگری آن پرداخت، گردشگری ورزشی بود که بازی‌های آسیایی 2006 آغاز این فعالیت‌ها بود.
کشور کوچک ساحلی حاشیه خلیج فارس، چندین سال است که باتوجه به آب و هوای مطبوع زمستانی خود با دعوت از تیم‌های اروپایی که در تعطیلات نیم فصل زمستانی خود قرار دارند فرآیند توسعه گردشگری خود را دنبال می‌کند که در این فرآیند هم بسیار موفق بوده و اگر در سال‌های ابتدایی فقط 1 الی 2 بازی دوستانه انجام می‌شد اکنون تورنمنت‌های چندجانبه با حضور تیم‌های مطرح اروپایی برگزار می‌شود که تعدادی زیادی از طرفداران این تیم‌ها را در زمستان روانه این کشور می‌کند. این در حالی است که کشور عزیزمان ایران با وجود نوار ساحلی گسترده در جنوب کشور و به لطف مدیران مسئولیت پذیر و فهیم و آگاه! حتی در جهت‌دهی و ترغیب گردشگران داخلی به جنوب کشور عاجز مانده است در حالیکه سفر گردشگران داخلی به این مناطق و آشنایی و دیدن زیبایی‌های این مناطق علاوه بر رشد اقتصاد ساحل‌نشینان به اتحاد مردم کشور و ارتقا فرهنگ میهنی منجر خواهد شد آن هم در روزهایی که دشمنان به این سرزمین چشم طمع داشته و به دنبال کارهای احمقانه و گستاخانه تجزیه هستند.
همان طور که پیشتر اشاره شد ایجاد زیرساخت‌های ورزشی در کشور قطر به جد دنبال شد و بازی‌های آسیایی 2006 نقطه آغاز آن و کسب میزبانی جام جهانی 2022 اوج آن بود و همچنین اخیراً مشخص شده مسابقات آسیایی سال 2030 نیز در این کشور برگزار خواهد شد. گفتنی است در سال 2011 نیز میزبانی مسابقات فوتبال جام ملت‌های آسیا نیز در این کشور انجام شد و دور از انتظار نیست روزی این کشور میزبان مسابقات المپیک باشد. این در حالی است آخرین میزبانی ایران در جام ملت‌های آسیا به سال 1976 و آخرین میزبانی ایران در مسابقات آسیایی به سال 1974 برمی‌گردد. یعنی بیش از 40 سال هیچ رویداد ورزشی در سطح قاره کهن به میزبانی کشورمان برگزار نشده است! این نکته را هم باید یادآور شد که مسابقات لیگ قهرمانان در کشورهای تیم‌های حاضر برگزار می‌شود اما امسال با توجه به شرایط ویروس منحوس و چینی کرونا کنفدراسیون فوتبال آسیا تصمیم گرفت مسابقات به صورت متمرکز برگزار شود که قطری‌ها از این فرصت استفاده کردند و میزبانی این مسابقات را چه در منطقه غرب و چه شرق آسیا برعهده گرفتند تا در روزهای کرونایی که اکثر کشورها با چالش اقتصادی مبارزه با کرونا درگیر هستند این کشور بار دیگر توانایی‌ها و فرصت‌طبی خود را به رخ بکشد. کمااینکه یحیی گل محمدی، سرمربی پرسپولیس در گفت‌وگوی تصویری خود با برنامه فوتبال برتر شبکه سوم سیما از میزبانی خوب قطری‌ها تعریف و تمجید کرد.
وجود زیرساخت‌ها برای توسعه ورزشی و البته گردشگری ورزشی کاملاً ضروری است. در نوار ساحلی گسترده جنوب کشورمان با ارفاق فقط یک ورزشگاه مجهز و استاندارد وجود دارد و آن هم ورزشگاه فولاد آرنا در خوزستان است. این در حالی است که کشور قطر که مساحت آن هفت هزارم ایران ( ۱۱۵۷۱ کیلومتر مربع در برابر ۱۶۴۸۰۰۰ کیلومتر مربع) و جمعیت آن سی‌وچهار هزارم ایران(۲٫۷۸۲ میلیون در برابر ۸۱٫۸ میلیون) است دارای 8 ورزشگاه با استاندارد جهانی است. همچنین وجود کمپ‌های ورزشی یک دیگر از ضروریات است که باید در امر توسعه بدان توجه نمود ترکیه و قطر دارای کمپ‌های اختصاصی هستند که هر ساله تعدادی زیادی از تیم‌های باشگاهی ایرانی و حتی تیم ملی اردوهای آماده‌سازی خود را در کمپ‌ها برپا می‌کنند این در حالی است که مناطق آزاد ایران همچون، اروند، کیش، قشم و چابهار با ایجاد زیرساخت‌های مناسب در وهله اول می‌توانند میزبان تیم‌های داخلی و سپس تیم‌های خارجی باشند. همچنین در نظر گرفتن امکانات و فضای ورزشی مناسب و مجهز در امر توسعه سواحل مکران بسیار ضروری و با اهمیت است.
اما در کنار امر توسعه گردشگری ورزشی، فوتبال این کشور از نظر فنی نیز رشد زیادی کرد که میتوان به قهرمانی این کشور در آخرین جام قهرمانی قاره کهن اشاره کرد. اگر زمانی رسانه‌های کشورمان، تیم قطر را یک تیم چند ملیتی می‌نامیدند که هرگز موفق نخواهد شد حالا حسرت‌وار به مدیریت قطری‌ها و قهرمانی این کشور کوچک در قاره کهن نگاه می‌کنند در حالی که ایران با وجود پتانسیل بازیکنان زیاد اما به لطف مدیریت با درایت! حدود نیم قرن است که دستش از این جام کوتاه مانده است و باید در قرن جدید امیدوار به کسب این جام باشیم.
در پایان امیدوارم نماینده کشورمان در این بازی موفق باشد و با ارائه یک بازی زیبا و جوانمردانه جام قهرمانی آسیا را به خانه بیاورد و در این روزهای سخت اقتصادی و کرونایی برای اگر نگوییم همه مردم حداقل بخشی از مردم شادی‌آفرین باشند.
سردبیر مرین‌پرس
