آخرین وضعیت مشکلات و چالش‌های صنعت پرورش میگو در آسیا

هند

هند در حال حاضر رهبر پرورش میگو در آسیا است.  Willem van der Pijl  در وبلاگ خود گفت که صنعت در هند با «قیمت‌های فوق‌العاده پایین سر مزرعه و هزینه‌های بالای ورودی» روبرو بوده است. از آنجایی که واردات مولدین و صادرات میگو  کاهش یافته ممکن است تولید کاهش یابد. Seafoodsource.com گفت که این وضعیت پرورش‌دهندگان را از ذخیره سازی استخرهای خود منصرف کرده است و بسیاری در نظر دارند استخرهای خود را تا آوریل به صورت آیش رها کنند.

حدود 40 درصد میگوی هندی به بازار ایالات متحده می رود و چین بعد از ایالات متحده بزرگترین بازار مقصد هندوستان است. سایز برداشت ترجیحی برای میگوی وانامی، به فرآوری و تقاضای بازار بستگی دارد. برای بازارهای چین، اندازه ترجیحی 80-90  کیلوگرم است.

وضعیت بیماری در هند وخیم بود. تا اوایل سال 2023، میزان عفونت و تأثیر آن بسیار متفاوت بود و شیوع بیماری EHP در سراسر کشور تقریباً 80 درصد بود. ویروس سندرم لکه سفید (WSSV) در ماه های زمستان شیوع بیشتری داشته است.

در رابطه با ژنتیک نیز گفته شده که لاین  SyAqua  بسیار موفق آمیز بوده و با رشد قابل قبول و بقای بهتر در مزارع هند رو به رشد است. پست لاروها در شوری کم عملکرد بهتری داشتند و بهبودی بیماری مدفوع سفید سریعتر طی می‌شود.

ویتنام

تولید میگو در سطح 720.000 تن گزارش شده که کاهش تولید ناشی از بیماری EHP در نیمه دوم سال است.

افزایش تولید میگو در سال یک هدف مستمر برای ذی نفعان صنعت میگوی ویتنام است. رهبران صنعت می گویند که تولید ممکن است با استفاده از مدل های با فناوری پیشرفته که می تواند 40 تا 60 تن در هکتار (در مقایسه با میانگین عملکرد در سال 2021 که بیش از 5 تن در هکتار بود) و یک میلیون تن برسد. (vietnamagriculture.nongnghiep.vn)

دکتر Loc Tran می گوید که در مزرعه او اندازه برداشت میگوی 50 یا بزرگتر است، اما کارخانه‌های فرآوری به طور کلی اندازه 40-60 را ترجیح می دهند. کارشناسان دلایل کاهش تولید را به تفصیل شرح دادند و از جمله به وضعیت صادرات که کاهش یافته، عرضه کم پست لاروها در اوایل سال، شیوع  EHP، سندرم مدفوع سفید (WFS) و بیماری نکروز حاد کبدی پانکراس (AHPND)   و آب و هوای نامطلوب اشاره کردند. Tran افزود که در میان آن‌ها بیماری EHP جدی ترین بیماری بوده است.

چین

تخمین تولید میگوی پرورشی چین را 800.000 تن  اعلام کرده اند که شامل 120.000 تن میگو ببری سیاه است. از آنجایی که صادرات میگوی چین به ایالات متحده کاهش یافته ، چین در حال حاضر به عنوان یک مصرف کننده میگو به جای یک تامین کننده جهانی شناخته می‌شود.

به گفته خانم فاطمه فردوس مشاور بین‌المللی شیلات مالزی، چین در سال 2022 تقریباً یک میلیون تن واردات داشته است که بیشتر آن‌ها در ماه‌های پس از قرنطینه از ژوئیه 2022 به 100000 تن در ماه وارد شده است.

اندونزی

طبق گفته Haris Muhtadi  رئیس تشکل میگوی اندونزی، آخرین برآورد در مورد کل تولید میگوی پرورشی برای سال 2022، 445000 تن بوده است که نسبت به تولید در سال 2021 تغییری نکرده است اما در سال 2023، Haris انتظار دارد که تولید تنها 415000 تن باشد؛ به دلیل افزایش شیوع بیماری، عمدتاًWSSV ، AHPND و میونکروز عفونی (IMNV)  در شمال سوماترا، لامپونگ، جاوا و سولاوسی. البته پیش بینی 380000 تن میگو وانامی در سال 2023 واقع بینانه تر بود.

بر اساس داده‌های فروش خوراک و تخمین‌های بازیگران اصلی و وبلاگ Shrimp Insights در فوریه 2023، حجم کل تولید میگو وانامی در اندونزی از 400000 تا 450000 تن تخمین زده شد. همچنین حجم صادرات میگوی وانامی در سال 2022 کمی بیش از 200000 تن بود.

Haris  گفت که تولید به دلیل بیماری‌ها و قیمت‌های پایین‌سر مزرعه همچنان پایین‌تر از حد انتظار است و پرورش‌دهندگان ترجیح می‌دهند در نیمه دوم سال میگوهای کوچک را با قیمت‌های پیشنهادی بهتر از سوی کارخانه‌های فرآوری، برداشت کنند.

برداشت ترجیحی اندازه 30kg  است، اما دستیابی به این امر دشوار است زیرا اکثر مزارع در جزیره جاوا قرار دارند و کارخانه‌های فرآوری فقط به حجم کمی از آن نیاز دارند. برای این، هزینه تولید 50000 تا 60000 روپیه اندونزی (3.25-3.90 دلار در هر کیلو‌گرم) است. کارخانه‌های فرآوری به دنبال اندازه های 50-100 هستند.

دولت برنامه های خود برای افزایش تولید میگوی پرورشی تا سال 2024 به 2 میلیون تن را آغاز کرده است. اولین مزرعه را در Kebumen Regency، جزیره مرکزی جاوا با 149 حوضچه ساخته شده راه اندازی کرده است که هدف آن 40 تن در هکتار است.

تایلند

تولید 256.832 تنی تایلند شامل 241.526 تن میگو وانامی و 15.306 تن میگو ببری سیاه از سال 2019 کاهش بیشتری داشته است. این داده های رسمی از سیستمی به نام سند خرید محصول آبزی پروری (APD) مشتق شده است که مزرعه داران را به آن مرتبط می‌کند. بدون استفاده از سیستمAquaculture Product Purchasing Document ، پرورش‌دهندگان نمی توانند میگوی خود را بفروشند. وزارت شیلات توضیح داد که این سیستم برای ایجاد اطمینان در سیستم ردیابی آبزی‌پروری کشور تایلند است.

به گفته Vinij Tansakul مشاور توسعه آبزی پروری، اکثر آبزی‌پروران تایلندی ترجیح می دهند به تعداد روزهای تولیدی بیشتر برگردند یا حداقل برای افزایش بازده این کار را انجام دهند. به دلیل نوسانات بازار و سرمایه گذاری های محدود، تعداد کارخانه های فرآوری دارای امکانات سردخانه به 20 واحد کاهش یافته است که ظرفیت کل آن بین 160.000 تا 200.000 تن در سال است. اگر پرورش‌دهندگان به دنبال افزایش بهره وری هستند باید توانایی ها و طرفیت خرید توسط کارخانه‌های فرآوری و تاسیسات ذخیره سازی به ویژه در زمان اوج تولید که در نیمه دوم سال است را نیز در نظر بگیرند.

اندازه برداشت ارجح (سودآورتر) برای پرورش‌دهندگان تایلندی سایز 60-70  است. ضریب بقا نیز بین 65-75٪ است. کارخانه‌های فرآوری سایز 25 تا 30 را ترجیح می‌دهند، اما در واقع یافتن و خرید این اندازه از مزارع میگوی تایلندی دشوار است، زیرا پرورش آن به 110 تا 120 روز نیاز دارد. اکثر مزارع میگوی تایلندی مایل به پرورش حداکثر 80 تا 90 روز هستند. ضریب تبدیل خوراک (FCR) معمولاً 1.3-1.4 است.  متوسط رشد روزانه میگو  (ADG) با استفاده از خط میگو با رشد سریع 0.21-0.23 گرم و برای خط متعادل 0.18-0.21 گرم است. بیماری  لکه سفید از سه ماهه چهارم سال 2022 وجود داشته است و به نظر می رسد برای مدت طولانی ادامه داشته باشد.

درجریان گردهمایی اخیر صنعت میگوی تایلند آقای مکنتاش رییسCharoen Pokphand Foods Public Ltd (CPF) در مورد استفاده از ژنتیک به عنوان یک ابزار و نه به عنوان یک راه حل صحبت کرد. او نمونه هایی از پرورش‌دهندگان موفق (سودآور) را نشان داد که پس از 85 روز به برداشت 30 تن در هکتار با 92 درصد بقا دست یافتند. مکنتاش بر ضریب تبدیل غذا بر اساس ظرفیت های ژنتیکی و کاهش تراکم ذخیره‌سازی به 100 قطعه در متر مربع برای دستیابی به 0.33 گرم رشد روزانه تاکید کرد.

فیلیپین

در میان فعالین داخلی صنعت، ابهاماتی در مورد حجم تولید وجود دارد. آن‌ها گفتند که حجم آن بین 60 تا 65  هزار تن است، اما بر اساس آمارهای میزان مصرف خوراک، تولید می تواند حدود 40 هزار تن میگوی وانامی باشد. سازمان آمار فیلیپین تولید میگوی ببری سیاه را در سال 2022 به میزان 33.731 تن اعلام کرد که می تواند شامل میگوی وانامی نیز باشد. شیوع پراکنده بیماری‌هایی  مانند AHPND، WSSV و EHP و عفونت های مشترک باعث مرگ و میر ناگهانی شد. معضل پرورش‌دهندگان شامل شرایط آب و هوایی غیرقابل پیش بینی و متغیر، شوری کم که باعث عدم تعادل مواد معدنی می‌شود، افزایش هزینه های خوراک و کاهش فصلی قیمت میگو است.

مالزی

این صنعت انتظار ندارد تولید کل از 40.000 تن تغییر کند. از نظر اندازه، کارخانه‌های فرآوری سایز 31-40 را برای Vannamei یا Black Tiger ترجیح می دهند. میگوهای پخته شده تازه با قیمت های بالاتری نسبت به میگوهای پخته شده سرد به فروش می رسند، اگرچه هیچ تفاوتی در قیمت سر مزرعه وجود ندارد. رنگ برای خریدارانی که روی شاخص رنگی 29 تمرکز اغلب با واردات میگوی تایلندی با کیفیت بالا رقابت می‌کند و زمانی که این اتفاق می افتد، قیمت ها کاهش می یابد.

Wan Nadhri Wan Fauzi, CEO at Blue Archipelago Bhd, Malaysia’s leading shrimp integrator, said, “Our buyers prefer size 40-60/kg shrimp but for us, the optimal range is 14g-18g (size 70-50/kg) or days of culture 65-85, given the survival rates, FCR, market prices and disease mitigation plans. In 2022, our major challenges were disease problems especially WSSV. In terms of genetics, we are comfortable with our specific pathogen tolerant/specific pathogen free (SPT/SPF) shrimp and we wish to see 1-2 more proven tolerant lines with good growth such as ADGs above 0.2g.”

Wan Nadhri Wan Fauzi ، مدیر عامل شرکت  Blue Archipelago Bhd پیشگام صنعت میگو در مالزی، گفت: «خریداران ما میگوی 40 تا 60 عدد در هر کیلوگرم را ترجیح می‌دهند، اما برای ما، محدوده مطلوب 14 گرم تا 18 گرم است (اندازه 70 تا 50 ) یا روزهای پروشی 65تا 85روز ، با توجه به میزان بقا، FCR، قیمت‌های بازار و طرح‌های کاهش بیماری؛ چالش های اصلی ما مشکلات بیماری به ویژه WSSV بود. از نظر ژنتیکی ما با میگوهای مقاوم به پاتوژن خاصو یا عاری از بیماری (SPT/SPF) راحت هستیم و مایلیم 1 تا 2 لاین مقاوم دیگر را با رشد خوب با میزان رشد روزانه (ADG) های بالای 0.2 گرم استفاده کنیم.

بخش‌های هچری و ژنتیک

اخیراً، هچری‌ها در هند و آسیای جنوب شرقی چندین انتخاب برای رشد و لاین های متعادل دارند. در هند، سیستم های بهبود میگو (SIS) سیستم‌های پر استرس و Kona Bay balance line[1] فعالیت می‌کنند.

Kona Bay سال خوبی را در اندونزی رقم خواهد زد، در حالی که خطوط جدید میگو از American Penaeid Inc (API) و Benchmark به کارخانه های هچری در Lampung و Java معرفی شدند. یک منبع صنعتی گفت که نتایج این معرفی‌های جدید هنوز دیده نمی‌شود و افزود که در اندونزی تغییری به سمت میگوهای پرورشی تحمل‌پذیر صورت گرفته است، اما روند رشد کند است و در نتیجه FCR بالاتراست که باعث می‌شود که سود به‌ویژه با قیمت‌های پایین‌ فعلی کاهش یابد. وی افزود: به نظر می رسد که اولویت خط تعادل رشد باشد.

برخی از دیدگاه ها در مورد استفاده از لاین مولدهای برخوردار از رشد بالا و لاین های مقاوم در کشورهای مختلف ارائه شده است. نظرات کلی اضافی شامل موارد زیر است:

• به طور کلی، لاین مولدهای دارای رشد سریع همچنان محبوب هستند.
• در دوره شیوع بیماری و در طول فصل باران‌های موسمی ، مولدهای بالانس ژنتیکی ترجیح داده می‌شوند.
• Benchmark و API وارد بازار فیلیپین نشده اند، در فیلیپین اولویت ما بر روی رشد سریع است.
• در حالی که پرورش‌دهندگان به دلیل مشکلات بیماری، با چالش روبرو هستند به دنبال پیشرفت فنی و آزمایش‌های متعدد و سازگاری با ژنتیک جدید هستند.

مشاهدات Mark R. Napulan از شرکتZeigler  پس از بازدید از بسیاری از هچری ها در آسیا : “فعالین بخش  هچری باید با کاهش استفاده از خوراک های زنده و تازه و اجرای پروتکل های ایمنی زیستی سختگیرانه در هچری، تمرکز بیشتری روی افزایش اقدامات امنیت زیستی داشته باشند. ما از روند تغییر به استفاده از رژیم‌های زیست امن در بلوغ میگو و پرورش لارو برای کمک به کاهش تأثیر بیماری‌ها و جلوگیری از ورود پاتوژن حمایت می‌کنیم. استفاده از یک برنامه اثبات شده و موثر پروبیوتیک در هچری می تواند ویبریو را از بین ببرد، سلامت روده را ارتقا دهد و محیطی پایدار برای پست لاروها حفظ کند.”

از نظر بهینه سازی هزینه، Napulan  پیشنهاد کرد که هچری ها با محاسبه تعداد لاروهای تولید شده در هر گرم خوراک، شروع به ارزیابی کارایی خوراک کنند. استفاده از جیره‌های حاوی مواد مغذی و با قابلیت هضم بالا، پست لارو‌های باکیفیتی تولید می‌کند که بعداً در استخرها عملکرد بهتری خواهند داشت. در اندونزی، فیلیپین، مالزی و هند، سیستم های نرسری در حال حاضر به خوبی پذیرفته نشده اند.

از دیدگاه پرورش‌دهندگان، خطرات داشتن نرسری از مزایای آن بیشتر است. مزارعی که قبلاً در سیستم های نرسری سرمایه گذاری کرده بودند به ذخیره‌سازی مستقیم بازگشته اند. دلایل دیگری که مزارع را از پذیرش سیستم‌های نرسری دور می‌کند این است که به تکنسین‌های ماهر نیاز دارد و بسیاری از پرورش‌دهندگان مدیریت آن را هنوز پیچیده می‌دانند

میگوی ببری سیاه

McIntosh  طی جلسه‌ای که به پرورش میگوی ببر سیاه در مجمع جهانی میگو (GSF) 2022 اختصاص داشت، گفت که افزایش پرورش این گونه در چین، تایلند، ویتنام و مالزی تا حد زیادی به دلیل در دسترس بودن CPF اهلی و عاری از پاتوژن  بوده است  (مولدین SPF) . او انتظار داشت که تولید میگوی ببر سیاه چین از 100.000 تن در سال 2021 به 180.000 تن در 2022 افزایش یابد در حالی که مدیر عامل Minh Phu، Le Van Quang، انتظار داشت که 20 درصد از تولید میگوی ویتنام را میگو ببری سیاه تشکیل (آبزی‌پروری آسیا واقیانوسیه AAP سپتامبر/ اکتبر 2022).

در هند، علاقه به پرورش آن با در دسترس بودن میگوهای ببر سیاه SPF با رشد سریع مانند میگوهای Moana (هاوایی) و مولدین اهلی شده از ماداگاسکار به وجود آمد. همچنین به این دلیل است که ببری سیاه نسبت به EHP و WFS و همچنین RMS  تحمل بیشتری دارد و برای پرورش در گجرات در ماه های گرم تابستان که میگوی وانامی نمی تواند تحمل کند مناسب تر است. پرورش‌دهندگان گجرات همیشه فقط یک محصول در سال دارند و با ببری سیاه، آن‌ها یک انتخاب دیگر خواهند داشت

McIntosh  اظهار داشت که « مزارع میگو در چین، ویتنام و بخش‌هایی از هند اغلب با بیماری‌هایی در جمعیت میگوی سفید خود دست و پنجه نرم می‌کنند، اما میگوی ببری سیاه با مشکلات مشابهی مواجه نشده است (seafoodsource.com). اگر ببری سیاه به 20 درصد تولید میگوی پرورشی آسیا بازگردد، موفقیت بزرگی خواهد بود».

عامل قیمت در اوایل سال 2022 به خوبی اثر خود را نشان داد. در اواسط سال، تولیدکنندگان در مالزی نسبت به قیمت‌های پایین در مقایسه با قیمت سر مزرعه در ویتنام، شروع به شکایت از قیمت‌های پایین کردند.

در مارس 2023، قیمت سر مزرعه برای میگو ببری سیاه سایز 30  30-34 رینگیت مالزی ( 7.37-7.59 دلار)بود که 100 رینگیت یا 0.22 دلار کمتر از قیمت میگوی وانامی با سایز مشابه بود. در پایان سال 2022، قیمت میگوی ببر سیاه در هند برای سایز 20 قطعه درکیلوگرم از720 روپیه هند (8.27 دلار در هر کیلو)  به 420 روپیه یعنی 5.08 دلار کاهش یافت، در حالی که هزینه تولید 480 روپیه معادل 5.81 دلار بود. قیمت میگوی ببر سیاه اندازه 30 قطعه در هر کیلوگرم ویتنام در پایان سال 7.80 دلار در کیلوگرم باقی ماند و در فوریه 2023 به 9.60 دلار در کیلوگرم افزایش یافت، در حالی که قیمت هند به 4.30 دلار در کیلوگرم در فوریه 2023 کاهش یافت.

تعداد بازدید: ۰

لینک کوتاه: کپی کن!